Læknaneminn - 01.03.1970, Síða 47

LÆKNANEMINN

lega stóra fyrir skeifugarnarstúf-
inn. Schumaker (1911) nam á
brott curvatura minor hluta mag-
ans með fleygskurði, saumaði
hana á langveginn og tengdi síðan
skeifugörn við curvatura major.
Öllu fleiri umbreytingar eru
líklega til á Billroth II aðgerðinni.
Eru þær fólgnar í því, að mjógirn-
islykkja sú, sem tengd er maga, er
ýmist höfð framan við colon trans-
versum (antecoliskt) eða aftan
við hann (retrocoliskt), og þarf
þá að sjálfsögðu að gera glufu í
mesocolon transversum til þess að
geta dregið garnalykkjuna upp að
maga. Ennfremur hefur garna-
lykkjunni verið snúið á ýmsa vegu
með tilliti til magastúfsins (iso-
eða anisoperistaltiskt). Að lokum
hafa menn reynt að finna heppi-
lega lengd á aðfærandi mjógirnis-
lykkju (afferent loop). Til glöggv-
unar á framanskráðu sjá myndir I
og II.
Gastrostomia, þ. e. að gerður er
gangur frá maga gegnum kvið-
vegg út á yfirborðið, varfyrstgerð
af Witzel árið 1891, en hefur síð-
an verið umbreytt á ýmsa vegu,
m. a. af Stamm (1894), Kader
(1896), Janeway (1913), Spivack
(1929) o. fl. Þessi aðgerð hefir
fyrst og fremst þýðingu við lokun
í oesophagus eða ofarlega í maga,
og gerir þá mögulegt að næra
sjúkling með fljótandi eða hálf-
fljótandi fæðu gegnum áðurnefnd-
an gang (stomia). Ennfremur er
hún stundum gerð um stundarsak-
ir vegna tímabundinnar rennslis-
hindrunar frá maga niður á við,
þá fyrst og fremst eftir vagotomíu.
Gastro-enterostomia var fyrst
Helztu a'ðgerðir ad modum Billroth II (Rodney Maginot, 1969)