Læknaneminn - 01.03.1970, Qupperneq 71

LÆKNANBMINN
61
SIGMUNDUR SIGFÚSSON, slud med:
Norrœnt samstarf að
lœknismenntun
Aðdragandinn.
Tilgangur þessara skrifa er annars vegar að kynna starfsemi
Nordisk federation för medicinsk undervisning og Nordisk Medicinar-
rád, hins vegar að benda læknanemum á þau gögn runnin frá þessum
samtökum, sem Félag læknanema á í fórum sínum.
Ekki er kostur að rekja náið þróun aukinna sambanda síðustu ára-
tugi milli aðila á Norðurlöndum, sem um læknismenntun fjalla, og
hvernig læknismenntun hefur verið samræmd, og próf og námskeið í
læknisfræði viðurkennd milli landanna. Um þetta er lítillega fjallað í
tveim fjölrituðum greinum frá Norræna læknanemaráðinu í eigu F. L.:
Översikt övernordisktmedicinersamarbete (Mauri Johansson, ’67),
Nordisk medicinersamarbejde (Jörgen Nystrup, 1969).
Eftir 1960 var fyrir alvöru farið að ræða um að auka samstarf rnn
læknismenntun á Norðurlöndum. Helztu atriði, sem ráku til þessa,
voru sameiginlegur vinnumarkaður allra norrænna lækna, óvissan um
þróun sérfræðimenntunar og hin almenna viðleitni til norræns sam-
starfs.
Læknadeild Helsingforsháskóla bauð í febrúar 1964 norrænu
læknadeildunum þrettán tii fyrsta norræna fræðslufundarins um lækn-
isfræði. Aðalefni fundarins nefndust: „Grupp- och katederundervisn-
ing pá teoretiska institutioner och kliniker“ og „Specialutbildningen
och de medicinska fakulteterna". Meðal rösklega sextíu fulltrúa á ráð-
stefnu þessari voru þrír frá læknadeild H. 1., þeir Davíð Davíðsson,
prófessor, Tómas Helgason, prófessor og Theódór Skúlason, dósent.
F. L. á góða skýrslu í bókarformi um það, sem þarna kom fram:
Lákarutbildningen i Norden.
Rapport frán konferensen i Helsingfors 3.—5. februar 1964 om
grund-, efter-, och specialistutbildningen.
Weilin & Göös, Helsingfors 1965, 152 bls.
Á Helsingfors-fundinum var skipuð nefnd fulltrúa frá hverju
Norðurlanda til að gera tillögur um form áframhaldandi samvinnu um
kennslu og menntun lækna. Fulltrúi íslendinga í nefndinni var Tómas
Helgason, prófessor. Nefndin taldi, að auk læknadeildanna ættu heil-
brigðisyfirvöld í hverju landi, læknafélög og læknanemafélög að fá
aðild að væntanlegri samvinnu. Endanlegt form fengu tillögurnar á
fundi í Reykjavík í júní 1965, og leiddu þær til stofnunar Nordisk
federation för medicinsk undervisning í Gautaborg í október 1966.
Þar var þá haldinn annar norræni fræðslufundurinn um læknisfræði,
og fjallaði hann um framtíðarmenntun sérfræðinga og rannsókna-
manna í læknisfræði á Norðurlöndum. íslenzkir fulltrúaráþessumfundi