Læknaneminn - 01.04.2010, Síða 94

variations in the region were recorded and
the frequency in the cases and controls
compared. An expression assay was also
carried out to determine the relationship
between genetic variations in the area
and the expression of hTERT. The study
was carried out at the facilities of deCODE
Genetics, March-May 2009.
Results
16 genetic variants were detected in the
region. Three of them were chosen for further
analysis, two SNPs and a six base deletion.
They all showed asociation with increased
risk of lung cancer but none was statistically
significant. The six base deletion did not
show correlation with previously known lung
cancer associated variants in the region. The
expresion of hTERT did not show correation
with the three variants or with other SNPs in
the proximate area. ------
Conclusions
From the results it can be concluded that
the sample set was not sufficiently large to
reach statistical significance. The six base
deletion could possibly be a new independent
landmark on the lung cancer map and
requires further investigation. Association of
hTERT expression and genetic variants in the
area has yet to be proven.
Óþekktur galli í ónæmiskerfi sjúklings
Dagrún Jónasdóttir’, Brynja
Gunnlaugsdóttir2 2, Inga Skaftadóttir3, Ásgeir
Haraldsson14 og Björn Rúnar Lúðviksson1'2'3.
'Læknadeild Háskóla íslands, 2Rannsóknarstofa
í gigtarsjúkdómum, !Ónæmisfræðideild LSH,
"Barnaspltali Hringsins,
Inngangur
Fyrir skömmu var leitað til
Ónæmisfræðideildar Landspítala
Háskólasjúkrahúss vegna einstaklings með
endurteknar sýkingar og bólgur. Niðurstöður
forrannsókna vöktu grun um að um óþekktan
galla ÍT-frumuöxli ónæmiskerfsins væri að
ræða. Þar virtust T-frumur aðallega vera
með svipgerðina yó-TCR og skorta CD28
hjálparsameindina. Markmið rannsóknarinnar
var því að skoða frekar þessa þætti með
ítarlegum hætti.
Efniviður og aðferðir
Aflað var upplýsinga um öll fyrri veikindi,
heilsufar og niðurstöður fyrri rannsókna
einstaklingsins (SK) úr sjúkraskrám. Úr
heilblóði voru einangraðar hnattkjarna
hvítfrumur og þær örvaðar með mismunandi
styrk aCD3 (0,1 og 10 pg/ml) ásamt
viðbótarörvun með aCD28, TGF-þl, aCD28
og TGF-pi, TNF-a eða PHA (1 og 5 |xg/ml).
Frumufjölgun var metin meö geislavirku
thymidíni og flot safnað af frumum sem
var mælt fyrir ónæmisboðefnum. Einnig
voru frumurnar litaðar fyrir ýmsum
yfirborðssameindum með flúrlituöum
mótefnum og sum sýnin þvegin fyrir
notkun til að huga að hvort eitthvað gæti
verið að trufia bindingu mótefna. Auk þess
var litað fyrir umritunarþættinum FoxP3
sem tjáður er í T-stýrifrumum og sermi
sjúklingsins sent í rafdrátt. Til viðmiðunar voru
rannsóknir gerðar á heilblóði 5 heilbrigðra
viðmiðunareinstaklinga (VM).
Niðurstöður
SK hefur barist við ýmsar sýkíngar þ.á m.
hnúðabólgu í húð, ofvöxt á tannholdi og
mælst hefur hjá honum hækkað IgG í blóði.
Strax beindust sjónir okkar að því að meta
hvort að um óþekkta ónæmisþætti gæti verið
að ræða sem hefðu hindrandi áhrif á bindingu
þeirra einkennandi mótefna sem notuð voru
við flæðifrumusjár rannsóknirnar. Við þvott
á frumum kom í Ijós að ekki var um skort á
ap-TCR og CD28 að ræða. Auk þess sem að
yð-T-frumurnar voru í eðlilegu hlutfalli. Hins
vegar, benda niðurstöður okkar nú til þess að
um verulega aukningu á B-frumum (CD19+:
SK 17,64/20,7% m.v. VM 7,05% (6,09-9,39%))
og TNFRI (TNFRI+: SK 63,38% m.v. VM
0,12/0,36%). Samhliða aukningu á B-frumum
var hækkun á IgG (SK 18,66 g/l m.v. VM 6,1-
15,7 g/l), sem reyndist fjölklóna við rafdrátt.
Virknirannsóknir sýndu að grunnræsing
T-fruma SK var verulega hærri þegar ekki var
ræst um T-frumuviðtakann (SK14153/6082
c.p.m. m.v. VM 1375-4617 c.p.m.). Hinsvegar,
voru niðurstöður úr rannsóknum er varða
frumufjölgun eftir ræsingu með CD3 og
CD28 misvísandi. Jafnframt reyndist seytun
IL-6 við fyrri komu í hámarki við enga örvun
og lágskammtaræsingu (aCD3 = 1 |xg/ml)
gegnum T-frumuviðtakann.
Áiyktanir
Niðurstöður okkar nú benda frekar til þess að
um óþekktan fjölkerfa bólgusjúkdóm sé að
ræða. Sérstaklega benda niðurstöður okkar til
þess að um tengsl við hitaboða heilkenni, þá
sérstaklega TRAPS, og/eða sarklíki geti verið
að ræða. Sumir þessara sjúkdóma hafa sýnt
tengsl við ósértæka og vessabundna ónæmis-
svarið og er vel hugsanlegt að ofangreindar
rannsóknaniðurstöður geti samrýmst sifkum
göllum. Næstu skref uppvinnslunnar munu
beinast að slíkum boðferlum.
Reykingar, magnaþættir og langvinn
lungnateppa (LLT)
Einar Teitur Björnsson(a), Guðmundur J.
Arason(b), Bryndís Benediktsdóttir(c),
Gunnar Guðmundsson(d), Þórarinn
Gíslason(d)
inngangur
Komið hefur í Ijós að vantjáð C4B (C4B*Q0)
eykur áhættu reykingafólks á að fé
kransæðasjúkdóm. Við töldum mikilvægt að
fylgja þessu eftir með rannsókn á því hvort
samspil C4B*Q0 og reykinga væri einnig
áhættuþáttur í öðrum bólgusjúkdómum sem
herja á fólk um miðjan aldur og hafa reykingar
sem áhættuþátt, svosem LLT.
Markmið
Til skoðunar voru 632 sýni úr íslensku BOLD
(Burden of Obstructive Lung Disease)-
rannsókninni en í henni var víðtækri vitn-
eskju safnað um klíníska þætti og ýmsar
mælibreytur hjá slembiúrtaki fólks á höfuð-
borgarsvæðinu, 40 ára og eldri. Einnig voru
fengin 49 sýni úr þýði reykingamanna sem
lagst höfðu inn á Lungnadeild LSH. Arfgerðir
C4-próteina voru greindar og tíðni arfbera
C4B*Q0 borin saman milli einstaklinga með LLT
og heilbrigðra, m.t.t. reykingasögu og aldurs.
Tæki, efni og aðferð
Sermissýni voru melt yfir nótt með ensímum
en við það brotnuðu C4-sameindirnar niður
í stærð sem inniheldur hið breytilega svæði
próteinanna. Þetta var gert til þess að auka
næmni prófsins. Svo voru sýnin rafdregin við
háa spennu í þunnu agarósageli í 314 klst., í
búffer með háan saltstyrk. Þá aðgreindust
brotin á á grundvelli hleðslu og stærðar. Mót-
efnum gegn C4 var svo valtað yfir gelið til að
festa C4-próteinin en önnur prótein voru skoluð
í burtu. Próteinin voru svo lituð til úrlesturs.
Samsætugerðir C4A-flokksins ferðuðust
lengra en gerðir C4B-flokksins og hægt var að
greina þær í sundur skv. þekktum hlutföllum
ferðavegalengda i gelinu. Athygli beindist
einkum að því hvort vantjáð C4B (C4B*Q0)
væru til staðar en það lýsti sér i því að C4B-
bönd voru daufari eða þau vantaði alveg.
Niðurstöður
C4B*Q0 arfgerðin er áberandi tíð (11/36=31%)
meðal sjúklinga með öruggan LLT-sjúkdóm
(GOLD-II, aldur a 50 ár) miðað við heilbrigða
jafnaldra þeirra (47/326=14.42%) (p=0.018).
Nánari athugun sýndi að munurinn var mestur
meðal þeirra sem reyktu, þar var tíðnin 33%
(8/24) hjá LLT-sjúklingum (GOLD-II) en
einungis 10,42% (15/144) hjá viðmiðunarhóp
(p=0.007). Hlutfall arfbera C4B*Q0 fór
dvínandi með aldri meðal heilbrigðra
reykingamanna, líkt og fyrri niðurstöður
höfðu gefið til kynna (úr 20% í 10%). Þessi