Úrval - 01.06.1963, Side 45

ÓGLEYMANLEGUR MAÐUR
53
talin þjóðinni til stórsóma. Þegar
lijiikrnnarfélagið Líkn kom á fót
hjálparstöð fyrir berklaveika,
varð Sigurður fyrsti læknir þeirr-
ar stofnunar. Gegndi hann því
sem aukastarfi í mörg ár, án
endurgjalds.
Þegar Hringurinn stofnaði
hressingarhæli í Kópavogi, fyrir
berklaveika sjúldinga, sem voru
brautskráðir frá heilsuhælinu á
Vífilsstöðum, en ekki orðnir þó
það hraustir, að þeir mættu
vinna, fór Sigurður þangað einu
sinni í viku og var læknir hæl-
isins í nokkur ár.
í tólf ár var hann eini lækn-
irinn á Vífilsstöðum, nema hvað
læknanemar voru þar á sumrin.
Árið 1929 lét hann byggja gróð-
urhús á Vífilsstöðum og var rækt-
að þar alls konar grænmeti. Hug-
mynd hans var að bæta með
þessu fæði sjúklinganna. Meðan
gróðurhúsið var starfrækt, var
grænmeti daglega á borðum.
Árið 1927 varð hann prófessor
að nafnbót, og stórriddari fálka-
orðunnar 1938. Hann var i Vís-
indafélagi íslendinga. Árið 1941
var hann kjörinn heiðursfélagi
í Samb. ísl. berklasjúklinga.
Sigurður kvæntist 2. ágúst 1913
Sigríði Jónsdóttur prests á Bíldu-
dal, gáfaðri og glæsilegri konu,
sem bjó manni sínum og börnum
hlýtt heimili, og var honum ávalt
mikil stoð. Frú Sigríður er löngu
landskunn fyrir störf sín í þágu
kvenréttindamalanna. Hún varð
formaður Kvenréttindafélags ís-
lands árið 1947 og er það enn.
Síðan hefur hún verið fulltrúi
þess á alþjóðafundum víða um
heim. Lengsta ferð hennar var
til Ceylon.
Sigurður Magnússon lét af
störfum á Vífilsstöðum 1. jan-
úar 1939. Hafði hann þá verið
yfirlæknir við heilsuhælið í nær
því 39 ár. Eftir að þau hjónin
fluttu til Reykjavíkur tók hann
að gefa sig að ritstörfum. Eftir
hann hafa komið 3 bækur. Sú
fyrsta er „Hreiðar heimski." Eru
það söguljóð. Sama ár kom út
eftir hann önnur bók,: „Þættir um
líf og leiðir.“ Ræðir hann þar um
alheiminn, vísindin og trúna. I
ritdómi, sem Páll Steingrimsson
skrifar i Vísi, 15. október 1943,
kemst hann svo að orði:
„Þættir um líf og' leiðir er
óvenjuleg bók og höfundi sinum
til sóma. Hann skrifar einkar
skemmtilega, og' heldur þannig á
efninu að engum leiðist.“
Á öðrum stað stendur jjetta:
„Sigurður Magnússon er ber-
sýnilega vel að sér víðar en í
læknisfræðinni. Hann er þaul-
kunnugur trúarbragðasögu mann-
kynsins. Hann mun og vellesinn
í fögrum bókmenntum, fornum og
nýjum, og þykir mér ekkert
ósennilegt, að hann hafi snemma