Úrval - 01.06.1976, Blaðsíða 10

8
URVAL
hcfur verið barinn með svipu og
krossfestur. Var þessi maður Jesú
Kristur? Og ef það var hann, hvernig
hefur mynd hans þá festst á klæðinu?
Kiæðið er varðveitt í kapellu
dómkirkjunnar í Torino og er mjög
sjaldan tekið fram. Þegar það var sýnt
í sjónvarpinu, hafði það ekki verið til
sýnis síðan 1933. Það liggur í augum
uppi, að ef hægt væri að sanna að
þetta væri líkklæði Krists, hefði það
ómældar tilfinningalegar afleiðingar,
og alh mannkynið myndi auðgast af
þvílíkum vitnisburði um atburð, sem
— kannski öllum atburðum fremur
— hefur sett svip sinn á vestræna
menningu.
Frásagnir Biblíunnar um jarðarför
Krists eru sturtar. I Mattheusarguð-
spjalli má sjá, að kvöldið eftir dauða
Jesú kom auðugur maður að nafni
Jósef frá Arimaþeu til Pílatusar og
bað um líkama Krists. Síðan sveipaði
hann hreinu línlaki um líkið og lagði
það í nýja gröf, sem hann hafði látið
höggva í kletr handa sjálfum sér.
Jóhannes — lærisveinn, sem var
viðstaddur krossfestinguna — bætir
því við að Jósef og Níkódemus hafi
komið með , ,hérum bil hundraðpund
af myrrublönduðu alóe. Þeir tóku nú
líkama Jesú og sveipuðu hann í
líndúk með ilmjurtum... ” Hann
segir líka frá því, er uppgötvaðist að
gröfin var tóm, að Símon Pétur og
annar lærisveinn hlupu út að gróí-
inni.” .. hinn lærisveinmnn hljóp
hraðara en Pétur <>g kom íyrr að
gröíinm; gægðist hann mn og sá
líndúkana liggja þar, en gekk þó ekki
inn. Þá kemur og Símon Pétur, sem
fylgdi á eftir honum, og gekk inn í
gröfina; sá hann líndúkana liggja
þar; en sveitadúkinn, sem verið hafði
um höfuð hans, ekki hggja hjá
líndúkunum, heldur út af fyrir sig
En frá gröf Jesú til Torino hefur
klæðið altént ekki farið skemmstu
leið. Þeir. sem trúa á réttmæti þess,
álíta, að þetta sé sama líkklæðið og
pílagrímar tilbáðu I Jerúsalem á
sjöundu öld, en síðar var flutt til
kapellu í keisarahöllinni i Miklagarði.
Þegar krossfarar fóru ránshendi um
.borgina árið 1204, hvarf klæðið með
öðrum gersemum.
Nálægt miðri fjórtándu öld gaf
franskur aðalsmaður, Geoffrey de
Charny, kirkjunni í þorpinu Lirey við
Troyes í norðaustur Frakklandi lík-
klæði. Hvaðan honum kom það er
ekki vitað, en ýmsir telja, að það sé
sama klæðið og hvarf úr Miklagarði.
Einni öld seinna gaf sonardóttir dc
Charnys, Marguerite de la Roche,
Savoyen-ættinni klæðið, og núver-
andi forsjá þeirrar ættar, hinn sjötugi
fyrrverandi kóngur, Umberto II, er
nú hinn réttmæti eigandi klæðisins.
Saga þessa klæðis er því jafn götótt og
stöguð með munnmælum og sögur
flestra annarra ættardýrgripa.
Páfagarður hefur upp á síðkastið
afneitar mörgum sínum frægustu
helgigripum, en líkklæðið í Torino er
enn í náðinni. Það ter ekki milli
mála, að efnið sjálfi er ævafornt.
Þessi gerð at línvetnaði var notuð í