Úrval - 01.06.1976, Blaðsíða 69

Úrval - 01.06.1976, Blaðsíða 69
GETUR UNGA FÖLKIÐ SNÚIÐ ÞRÖUNINNl VID? 67 hefur nokkru sinni verið varpað fyrir róða. Það hefur aldrei verið hægt. Maðurinn lærði að rækta jörðina um 8000 fyrir Krist. Þessi uppgötvun leiddi einnig til fólksfjölgunar. Þá var til meiri matur en nokkru sinni fyrr, en verðið, sem maðurinn varð að gjalda fyrir það, var að láta af frjálsu hirðingjalífi. Fólkið varð að vera á sínum stað og vinna myrkranna á milii. Það varð stöðugt að vera á verði til þess að vernda eign sína og afurðir. Og svo komu þau ár, þegar uppskeran þrást. Maðurinn fann upp áveitur til að auka sér afrakstur, en það leiddi einnig til stórvægilegra samfélagslegra þreytinga — til stjórnmálalegra ein- inga með kóngum, aðli, prestastétt, sem réðu yflr almúganum, og í þéttari þyggð gat hver smitnæmur sjúkdómur orðið að geysandi plágu. Hvers vegna var þá ekki snúið aftur til einfaldara og frjálsara lífsforms fortíðarinnar, þar sem maðurinn veiddi og safnaði fyrir þurftum sínum, til tíma sem höfðu minna erfíði og minni áhyggjur, tíma án stríðs og pesta? Það var ekki hægt. Hefðu menn- irnir látið af jarðyrkjunni, hefðu 99 af hverjum 100 sálast. Þau vandamál, sem mynduðust með jarðyrkjunni, urðu aðeins leyst með nýjum og betri aðferðum með uxaeyki í staðinn fyrir menn, með hestum í staðinn fyrir uxa, með víxlræktun, áburði og svo framvegis. Og sama er að segja um iðnaðaröld okkar. Iðnvæðingin hefur gert það að verkum, að byggð hefur enn breiðst út og maðurinn hefur enn aukið kyn sitt — skapað sér nýja örðug- leika. Hvers vegna snúum við þá ekki aftur til þess sem var, áður en 'iðnaðurinn kom til? Hvers vegna mætum við ekki orkukreppu með því að skipta bílnum fyrir hestvagn, olíukyndingunni fyrir kolaofn og rafljósunum fyrir kerti? Það er ekki hægt. Það eru ekki til nógu margir hestar, það er ekki til nóg af kolum og brenni, og það er ekki til nóg vax í kertin. Við myndum fljótt komast að raun um, að frumstæðar aðgerðir fullnægja ekki þörfum okkar. Um árið 1800, áður en vélatæknin hélt innreið sína í landbúnaðinn, bjuggu um 900 milljónir manna á jörðinni. Nú er íbúatala heims að nálgast fíóra milljarða. Hvernig hefur verið kleift að framleiða mat handa öllu þessu fólki? Með meiri vélvæð- ingu, með því að nota orkuknúnar vélar til þess að plægja, sá, hirða og uppskera, með því að nota tilbúinn áburð og skordýraeitur, sem framleitt er í orkuknúnum efnaverksmiðjum. Við getum ekki varpað frá okkur iðnvæðingunni, því það er hún, sem gefur okkur matinn. Við getum skrafað margt um „náttúrleg fæðu- efni,” en ef við ætluðum að erja jörðin án efnafræðilegra efna, án véla og skordýraeiturs, myndu þrír fíóðu- hlutar mannkynsins farast úr hungri. En getum við þá ekki dugast við
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.