Úrval - 01.06.1976, Blaðsíða 107

Úrval - 01.06.1976, Blaðsíða 107
105 nýja taska sé aðeins áfangi, þeir stefni að lítilli vél, sem sé svo fyrirferða- lítil og velvirk, að hægt sé að bera hana á sér og hafa hana jafnaðarlega í gangi — að hún virki sem sagt eins og eðlileg nýru. Willem Kolff, höfundur „gervinýrans” — báknsins mikla, sem sjúklingar almennt verða að nota nú, segir að hann hafí ásamt Stephen C. Jakobsen búið til gervi- nýra, sem hægt er að bera á sér. Þetta er vél, sem vegur fíögur kíló, og hangir í axlarbandi eða er spennt á bringuna, og gerir sjúklingnum kleift að sinns helstu verkum meðan blóðið hreinsast. En þeir Friedman og Hutchisson hafa búið til fíórar nýrnahreinsitösk- ur, sem þeir eru að prófa á ýmsum stöðum. Þeir telja, að þær geti ekki aðeins komið sér vel fyrir sjúklinga á ferðalögum, heldur einnig sjúkrahús í fámennum byggðarlögum, sem gætu notað þær í neyðartilfellum. Time. MENN ELDAST VEGNA OF VIRKRAR STARFSEMI. Þegar menn eldast, þá stafar það ekki af því, að líkaminn sé útslitinn, heldur þvert á móti vegna þess, að stjórnkerfí líkamans eru of virk, fullyrðir prófessor V. Dilman, einn fremsti sérfræðingur Sovétríkjanna á sviði rannsókna á starfsemi mannslíkamans. >• 011 æðri dýr, þar á meðal maðurinn, hafa þróað með sér ákaflega flókin sjáfvirk stjórnkerfí, sem varðveita stöðugleika lífkerfísins. Það eru þessi kerfí, sem gera það að verkum, að dýrin geta þolað áhrif frá umhverfinu, en þau verða einnig til þess að flýta fyrir aldursþróuninni. Öll þessi sjálfstýrikerfi byggja starfsemi sína á einu frumefni, sem kaila mætti ,,ræsi”, þar sem það setur í gang sérstakt undirstöðulíffæri, gangráðinn. Eftir því, sem líkaminn stækkar framleiðir hann meira magn af ræsiefninu, jafnframt því, sem gangráðurinn verður smám saman ónæmari fyrir áhrifum þess. Þetta minnkandi næmi er nauðsynlegt á vaxtarstiginu, en af því leiðir aukin stöðugleikafrávik, þegar vaxtarskeiðinu lýkur. Þetta stöðugleikatap er hin raunverulega orsök þess að menn og dýr eldast. Þeirri spurningu, hvort ytri atriði svo sem álag, reykingar ellegar ofát hafí sérstök áhrif, svarar prófesson Dilman svo, að þau áhrif, sem þetta getur haft verði einmitt meiri sökum þverrandi jafnvægis í sjálfstýrikerfinu. Með áframhaldandi rannsóknum á þessu ástandi, er e.t.v. unnt að seinka aldursþróuninni með því að örfa næmi aðalgangráðsins, hypothalamus.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.