Úrval - 01.06.1976, Qupperneq 22

20
ÚRVAL
hugumstórum til að beita öngulinn
sinn með lifandi Catalpatrémöðkum.
Málaliðarnir voru dýrir. Þeir kostuðu
okkur 20 ófægðar marmarakúlur,
tvær smábækur, og hátíðlegt loforð
um ókeypis eskimóabúðing handa
hverjum þeirra í búðinni hjá pabba.
Síðan hófst skotfæraframleiðslan í
skúrunum heima hjá Frosty. Frosty
skar teygjur úr gömlum bílslöngum,
en ég hnýtti úr þeim tvískeyti, sem
voru í laginu eins og tölustafurinn
átta.
Við vorum smeykir, því við vissum
að Bani myndi svindla eins og ailtaf.
Sérstaklega á Reglu nr. 1. Reglurnar
þrjár fyrir bardaga með Okiahoma
teygjubyssum voru þessar:
1. Þegar hermaður fær skot í
skrokkinn eða höfuðið, er hann
, ,dauður. ’ ’ Hann á að stynja nokkrum
sinnum en síðan liggja kyrr og ekki
gefa frá sér hijóð, hvorki til viðvör-
unar eða uppörfunar.
2. Skot í handiegg eða fót siasar
viðkomandi, en hann má halda
áfram að berjast. Þó er hann bundinn
af drengskaparheiti til þess að nota
ekki hinn slasaða útlim til að ganga
á, hlaupa á, til að hlaða byssu eða
skjóta.
3. Enginn má verða stikkfrí eða
hlaupast af hólmi. Eina undantekn-
ingin frá þessu var hin foreldralega
fyrirskipun: ,,Ef þú kemur ekki heim
á auga lifandi bragði, flæ ég þig
lifandi!”
Þá datt Frosty allt í einu í hug
lævísleg brella, sem myndi sanna
hvenær Bani væri í alvöru ,,dauð-
ur.” hann dýfði einu tvískeytinu
ofan í kreósót, en vafði síðan olíudúk
utan um, til þess að varðveita
viðloðunarhæfni og litarefni kreó-
sótsins. ,,Þessi erhanda Bana,” sagði
hann. Það fór ljúfur hroilur um bakið
á mér og var þar fram að háttatíma.
Og bar sem ég var fæddur teygju-
skytta, svaf ég eins og steinn um
nóttina.
Það ríkti kyrrð yfir döguninni. En
ekki lengi. Áður en langir rímar liðu
var kyrrð Muskogeesveitar rofin af
herópum, og óp særðra og deyjandi
tskáru í hlustirnar.
I upphafi hallaði undan fyrir
okkur. Eskimóinn féll nærri þegar í
stað, og ég slasaðist í hnésbót. En
mér tókst að koma mér fyrir bak við
pókerborðið (eikarámu, sem tvo stafi
vantaði í), og þar tókst mér að halda
velli.
Málin snerust okkur í hag, begar
Frosty felldi bæði Hverfísteina og
Snepil með hinni stórkostlegu aðferð
sinni, sem hann lýsti bannig: ,,Mað-
ur - lætur - sem - maður - sé - að -
flýja - en - fleygir - sér - svo - niður, -
veltir - sér - bfíár - veltur - og - skýtur
þá - beint - í - belginn.”
Eg skaut tveimur skotum með
leifturhraða að Bana, begar hann
kom bjótandi gegnum framdyrnar og
út að aftan. En byssurnar mína hafa
verið eitthvað undnar, eða Bani hefur
svindlað eins og venjulega, því hann
hrópaði: ,,Væ, maður, rétthjámér!”
— og þaut áfram.