Goðasteinn - 01.12.1964, Side 10

Goðasteinn - 01.12.1964, Side 10
til sín nema einni dóttur, sem lengi bjó með manni sínum i Fljótshlíð í Rangárvallasýslu. Um þetta leyti bjuggu í Hraungerði í Álftaveri ung hjón, Guðrún Einarsdóttir og Stefán Jónsson. Hann kom nokkuð oft í Höfðann, og man ég hann vel. Honum mætti sú þunga þraut að verða holdsveikur, og eru mér minnisstæðir hnyklarnir í andliti hans. En þó var hann furðu glaður, enda léttlyndur að upplagi. Var oft gaman að heyra, hve vel hann kom fyrir hnyttilegum spaugsorðum. Þegar verið var að byggja Laugarnesspítalann, sem var 1898, dreymdi Stefán, að hann var staddur í stóru húsi með ótal mörgum herbergjum, en útgöngudyr fann hann engar, og þótti honum í svefninum, að þær myndi hann aldrei finna. Hann var þá lítið eða ekki farinn að finna til sjúkleika, en þó hafði hann ótta af draumnum, er vakti grun hans um, að það ætti fyrir honum að liggja að enda líf sitt í því stóra húsi, sem hann vissi, að verið var að byggja í Laugarnesi, og skömmu síðar komu sjúkdómseinkennin í ljós. Ég heyrði um það talað, hve mikla viðleitni og dugnað Stefán hefði sýnt við að sjá heimili sínu farborða og eins eftir hann var orðinn veikur. Var hann vinsæll, og hörmuðu flestir hlutskipti hans. Urðu því margir til að rétta honum hjálparhönd. Ég held hann hafi farið alfarinn á holdsveikraspítalann 1904. Þá kom hann í Höfðann. í síðasta sinn til að kveðja. Var hann furðu hress og tók hlutskipti sínu mcð mikilli hugprýði. Foreldrar mínir gáfu honum nokkrar krónur, og þó þær væru ekki margar, var sú litla gjöf vel þegin og gladdi dapran hug. Guðlaug og Stefán áttu tvo sonu, Stefán og Áslaug. Þeir voru þá mjög ungir, innan við 8 ára aldur. Er hægt að skilja, að sár hefir verið skilnaðarstundin, þegar hann kvaddi í síðasta sinn konuna og drengina litlu, sem hann unni mjög. Eftir að Stefán var kominn á spítalann, skiptust þau á bréfum móðir mín og hann. Lét hann misjafnt yfir vistinni. Yfir- hjúkrunarkonan, sem var dönsk, réði flestu, og sagði Stefán hana stranga. Verst þótti honum, hve fæðið var illa við hans hæfi. Man ég, að móðir mín sendi honum eitt sinn dálítið af reyktu kjöti, sem honum þótti gott að fá. Það var kjörréttur flestra á Godasteinn

x

Goðasteinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.