Goðasteinn - 01.09.1968, Blaðsíða 90

ólu hana upp sem sitt barn. Hún var hjá þeim fram á tvítugsaldur.
Giftist hún Magnúsi Guðmundssyni í Mykjunesi og búa þau þar.
Var hún hjá mér veturinn eftir að Margrét dó og fram á vorið, en
þá tók ég ráðskonu, Guðbjörgu Magnúsdóttur. Var hún hjá mér
til vorsins 1941, en þá hætti ég að búa. Ég hugsaði mér, að þá gæti
ég látið strákana læra eitthvað fyrir lífið. Ég mundi vel eftir því,
að ég fékk ekki að fara til að læra, þegar ég var ungur, og hugsaði
mér, að nú yrði ég að lifa fyrir börnin. Ég var heilsugóður, og mér
bauðst yfirleitt meiri vinna en ég gat afkastað, og ef svo yrði áfram
mundi ég bjargast. Auðvitað yrði ég að koma börnunum fyrir á
þá staði, sem ég yrði ánægður með og þeim liði vel. Mér buðust
staðir fyrir þau; þar á meðal var það Valgerður Runólfsdóttir á
Syðri-Rauðalæk, frænka þeirra, sem sagði mér, að ég kæmi bara
með þau öll til sín. Þetta var rausnarlega boðið, en þau áttu að
njóta skyldleikans. Ég tók þessu boði og fór með hópinn að Rauða-
læk. Þau eldri voru orðin það gömul, að þau voru farin að geta
unnið ýmislegt. Sigurður var orðinn 17 ára, Margrét 14, Bjarnhéð-
inn 13 ára og Pálmar 7 ára.
Nú var ég að yfirgefa Brekkurnar og bjóst við að fara nú að
rifja upp gamla fiakkið. Það var búið að byggja Brckkur, og tók
þær Þórður Bogason frá Varmadal. Keypti hann af mér flest af
því, sem ég þurfti að selja. Ég hafði ekki neitt uppboð á dóti mínu
og losnaði við það með hægu móti. Líka var búið að gera upp
búið og taka frá arfshluta barnanna. Þegar þetta var búið, átti ég
bara eftir uppáhaldshestinn og nokkrar kindur. Líka var búið að
taka út jörðina og lét ég það gott heita, en það er víst ekki eins-
dæmi, að sýnist sitt hverjum.
Nú var næst hjá mér að fara austur að Skaftafelli í Öræfum
"og smíða þar timburhús. Það var eftir beiðni Ingigerðar systur
minnar, sem bjó þá á Skaftafclli með manni sínum, Oddi Magnús-
syni. Það var um miðjan maí, að ég fór að búa mig af stað í Ör-
æfin og vonaðist eftir að komast í bíl að Kirkjubæjarklaustri. Komst
ég í hann á tilsettum tíma. Með mér var frændi minn, Þorsteinn
Vilhjálmsson, sem ég fékk með mér. Fannst mér vissara að hafa
mann með mér, þótt ég væri búinn að fá loforð fyrir því, að þar
88
Goðasteinn