Goðasteinn - 01.03.1971, Qupperneq 46

Áður nefnt kvöld átti ég að gæta ánna norðan í hæðinni og
munu þær hafa verið innan við tuttugu. Sat ég skammt frá svo
nefndri Hádegisvörðu, sem var raunar hraunsteinn en ekki varða,
og notaður scm eyktamark frá Kársstöðum. Þaðan sá ég vel yfir
allt umhverfið og gat fylgzt með öllum hreyfingum ánna, er voru
hinar spökustu og bitu í næði.
Allt var fullkomlega kyrrt og rótt og engin ástæða til að vænta
styggðar úr neinni átt. Ærnar færðu sig hægt og bítandi meðfram
áðurnefndum túngarði. Frcmstar í hópnum voru þrjár eða fjórar
hlið við hlið og hinar fylgdu fast eftir. Þegar fremstu ærnar
voru komnar þar sem garðlagið nær hæst upp í hólinn, kveður
skyndilega við þungt högg, sem virtist koma frá ákveðnum bletti
rétt fyrir framan fætur ánna. Hrukku þær frá með ofsahræðslu,
hlupu nokkra tugi metra frá staðnum, sneru þar við og störðu
nokkra stund á blettinn þaðan sem hljóðið hcyrðist koma. Ekki
virtust þær þó, fremur en ég, sjá þar neitt, því að þær tóku strax
aftur til að bíta og færðu sig bítandi í sömu átt og áður. En
þcgar þær voru komnar aftur að þessurn sama bletti, heyrðist
höggið á ný og allt fór á sömu leið. Þetta endurtók sig svo að
minnsta kosti fjórum eða fimm sinnum, meðan ég sat þarna, og
ávallt á sama hátt. Höggið, sem heyrðist og hræddi ærnar, var
því líkast sem slegið væri með þungu tré eða planka á gróna
jörð. Aðeins eitt högg kom hverju sinni og alltaf frá sama stað.
Mér mun ekki hafa orðið um sel, þar sem ég sat í kvöld-
kyrrðinni og sá þetta og heyrði, og feginn varð ég þegar ég mátti
koma með ærnar í kvíarnar. Mun ég hafa kallað á mömmu áður,
en hún ekki haft tíma til að sinna mér. Ég sagði henni frá því,
sem fyrir mig hafði borið, en hún vildi fátt um tala.
Síðar sagði hún mér, að eitt sinn hefðu cldri systkini mín tvö,
Jón, dáinn 1929, og Magnea, nú húsfreyja á Kálfafelli, verið að
byggja sér lítinn bæ á Tjarnarhólnum. Má enn sjá þess merki,
Þá vaknar hún eina nótt, það var líka björt sumarnótt, við það
að hún heyrir högg mikil útifyrir. Fer hún á fætur og lítur út.
Ekki sá hún neitt, en höggin virtust henni koma frá hólnum.
Skilst mér, að þau hafi hætt fljótlega eftir að hún var komin
á stjá.
44
Goðasteinn