Úrval - 01.03.1979, Page 16

Úrval - 01.03.1979, Page 16
14 sig eins og herforingi frá West Point við hersýningu. Ég forframaði hann upp í aðstoðarforingja minn. Morguninn, sem ég átti að sýna menn mína, stóðu þeir á réttstöðu í þráðbeinni töð. Þegar ofurstinn mætti klukkan níu var kæfandi hiti, en röðin mín stóð grafkyrr. ,,Láttu þá ganga,” skipaði ofurstinn. ,,Kœ þú tsjó!” hrópaði ég. 47 rifflar voru bornir að öxl eftir bestu fyrirmynd. Svo byrjaði ég að telja taktinn: ,Jit, jat, sen, sí, jot, jat, jenn sí. ” Mennirnir horfðu beint fram og þrumuðu á móti: ,Jit, jat, sen, sí, ” og skálmuðu fram í gallalausum takti. Það eina sem á skyggði, var mín eigin frammistaða. Ég var svo þaninn af spenningi og kvíða að ég komst aldrei í taktinn. Svo var þetta búið. Ég gekk til ofurstans og heilsaði að hermannasið. „Prýðilegt,” sagði hann. ,,Ég óska þér til hamingju. Mjög snjallt hjá þér að hafa þennan óreglulega takt.” Smástund skildi ég ekki hvað hann átti við, en svo rann það upp fyrir mér að hann var að tala um taktleysið hjá mér. Hann hélt að þetta væri sérstakt kínverskt herbragð. Grundvallarþjálfuninni var lokið. Útskipunarfyrirmæli til nýliðanna voru hengd upp. Ég sat utan við æfingavöllinn og kínversku hermennirnir mínir umkringdu mig til að kveðja. Síðastur kom Tom Chen. ,Jæja, lautínant,” sagði hann á lýtalausri ensku. „Vertu nú sæll.” ÚRVAL Það datt yfir mig. ,,Tom Chen! Þú talar ekki ensku!” ,,Jú, ég ernúhræddur umþað.” ,,En hvers . . .” byrjaði ég. En Tom Chen og allir hinir voru þegar komnir æðispöl frá mér. Allt í einu fannst mér öllu skipta að vita hvert þeir voru að fara. ,,Tom Chen!” hrópaði ég. ,,Hver farið þið?” Tom Chen var nærri kominn úr heyrnarfæri, en hann bar hendur að munni og hrópaði á móti: „Hawaii — Pearl Harbor! ’ ’ STRlÐINU VAR LOKIÐ. Ég var laus úr hernum og atvinnulaus. Það var seint um haust. Ég var kaldur, soltinn og átti aðeins tvo dollara. Á 34. stræti í New York City kom ég að kínverskum matsölustað. Ég settist við eitt borðið og þjónn kom til mín. Ég benti á kjúklinga chow mein fyrir 75 sent. Þjónninn hvarf. Eftir andartaks stund tók hann að bera mér rétt eftir rétt: wor shu önd, steiktan rís, hákarlauggasúpu. ,,Ég bað bara um 75 senta rétt,” sagði ég. ,,Ég get ekki borgað fyrir allt þetta.” Þjónninn brosti eyrna á milli. „Ökey, þú borða. Ekkert borga.” Ég var of soltinn til að neita, heldur hesthúsaði allt saman og stóð svo upp. Bak við mig heyrði ég niður- bældan hlátur. Þarna, í eldhús- dyrunum, stóð Tien Hung, og kringlótt andlitið ljómaði. Kringum hann ljómuðu tvö börn og ljómandi kona. „Tien Hung,” sagði ég.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.