Úrval - 01.06.1979, Page 9

Úrval - 01.06.1979, Page 9
APÓTEKARINN AFI MINN 7 þinn, þegar hann hafði verið hér í viku,”sagði hann. „Guði sé lof að ég gerði það ekki. Ég skal nefnilega segja þér, að afi þinn var farinn að missa dálítið heyrn. Þess vegna sussaði hann á alla í búðinni í hvert sinn sem síminn hringdi. Meira að segja krakk- arnir í gosinu urðu að halda sér saman, meðan hann var í símanum. Fyrst héldum við að þetta myndi fæla fólkið frá, en það varð einmitt öðru nær. Fólkið fór að hlakka til að hlusta á Fritsche tala í símann: Það var hringt í hann og beðið um alls konar ráð, og allir í búðinni hlustuðu af athygli á svör hans. Þegar hann lagði svo á, litu allir brosandi hver á annan. Allir skemmtu sér vel við að hlusta á gamla manninn, en samtímis tóku þeir ráðleggingar hans til greina að vissu marki. Þetta var þeim afslöppun.” Ég kinkaði kolli. Meðan verslunar- stjórinn talaði, varð afi aftur lifandi í huga mér, og ég fór sjálfur að slaka örlítið á, létta dálítið á spennunni sem ég hafði fyllst I Evrópu. Ég þótt- ist heyra rödd afa, milda og hug- hreystandi, mér fannst ég aftur finna þá sannfæringu hans að heimurinn væri í sjálfu sér góður staður að búa á. ,,Hann var mér miinlc virði persónulega,” sagð verslunarstjórinn. ,,Mig langaði aldrei að verða lyþa- fræðingur, en kreppan neyddi mig til þess, og þegar henni lauk var ég of gamall til að læra eitthvað annað. Svo kom Fritsche, og ég lærði hjá honum hve mikilsvert það er að vera góður lyfsali, hve mikið maður getur hjálpað fólki. Hann kenndi mér að persónutöfrar koma innan frá, ekki af efnalegri velgengni. Ég fékk aldrei ráðrúm til að segja þetta við hann sjálfan, og þess vegna langaði mig að segja það við þig. Ég tók I framrétta hönd hans og hélt henni um stund þegjandi. Mér fannst að ég ætti að þakka honum. Hann hafði gefið mér afa aftur, þegar ég þarfnaðist hans mest. Hann hafði sýnt mér fullorðnum það sem mig grunaði barn: skilningur fjöl- skyldunnar á afa var rangur. Afi var ekki mislukkaður, þegar öllu var á botninn holft.. ★ Zubin Mehta, hljómsveitarstjóri, var eitt sinn beðinn að nefna þá hljómsveit, sem hann hefði dálæti á. Hann neitaði því. „Hverju myndi trúaður múhammeðstrúarmaður svara, væri hann beðinn að segja hver af eiginkonum hans væri í mestu uppáhaldi hjá honum? Það er aðeins hægt að hafa dálæti á smáatriðum — spékoppi hérna, óbói þarna.”
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.