Ársrit Torfhildar - 01.04.1989, Síða 15

Arsrit Torfhildar
eða eins og hann orðar það:
Textinn var undarlega sundurlaus og virtist tæplega
hanga saman á ljóðrænum rökum, hvert stílbrigðið
tók við af öðru14
Ekki er að efa að bálkurinn hafi haft töluverð áhrif á
Hannes, ekki ólíkt og Hel fyrir Laxness, hann kynntist þarna
nýjum lýrískum hugsunargangi og „stal“ meira að segja heilli
línu frá Eliot (Hurry up please it’s time). Þó hefur mér ávallt
þótt of mikið gert úr áhrifum Eliots á sköpun Dymbilvöku en
trúlegt er að sá orðrómur sé kominn frá Steini15 og Hannesi
ekki þótt ástæða framanaf að leiðrétta. Stíllega séð eru þeir
ólíkir. Kaldhömruð háspeki Eliots minnir miklu fremur á Sigfús
Daðason. Það kemur líka vel fram í áðurnefndri ævisögu
Hannesar að það var frekar þýðingin á ljóði tékkneska skáldsins
Vitizslav Nezval, Fimm mínútna leið frá bænum, sem opnaði
ljóðaæð hans þar sem Dymbilvaka beið, áður orðvana, í þyti
blóðsins:
Setningarnar bylgjuðust í huga mér eins og
úthafsöldur og báru mig strax út á fertug djúp
ljóðræns unaðar þaðan sem hvergi sá land, þó að
hver ljóðmyndin birtist af annarri eins og í draumi .
. . Það sameinaði tónlist og hrífandi ljóðmyndir í
slíkan seið að ég var ekki samur maður eftir að ég
hafði þýtt það.16
IV
Dymbilvöku er skipt í fimm hluta.17 Ásamt bók Steins,
13