Ársrit Torfhildar - 01.04.1989, Síða 21

Arsrit Torfhildar
Nerós fengi lægt eldslogana í Rómaborg (kveikti Neró ekki
annars í Róm?). Og jafnvel þó hann endurtaki hvatningarorð
sín. „Svona upp með þig það er glas“ þá er línan innan
gæsalappa eins og til að undirstrika; hún er einungis bergmál.
Tilvitnun.
Fjórði hluti. Eftir misheppnaða tilraun til aó hífa upp
baráttuandann snýr ljóðmælandinn á enn innhverfari og
þunglyndari slóðir en í fyrsta hlutanum. Það er sem hann loki
sig frá heiminum með dapurri ljóðrænni fegurð. Tíminn strýkur
árin áreynslulaust burt - og minnir meir á dauðann - og konan
sem er svo fjarri leitar á hann:
En hár þitt flæðir líkt og heilagt sólskin
um huga minn
Angurværð sem er eins og muldur tilfinninganna leitar á
hann. Þess vegna geta orð ekki haldist í hendur og talað hátt
heldur bregður ljóðmælandinn upp myndslitrum varla í
tengslum við hvora aðra. Hann reynir með sundurlausu máli að
orða e-n óræðan kjarna sem í mesta lagi er hægt að skynja í
svipleiftri. Eitthvað, vart mælanlegt, augnablik getur
myndhverfing svindlað sér framhjá takmörkun tungumálsins og
snert kvikuna. Eins og hápunktur í tónverki. Síðan. Burt;
Burt eins og lauf er lásu vindar haustsins
í hinsta sinn
Við snúum alltaf til baka, verðum að snúa til baka.
Hápunktur tónverksins deyr út - og þá tekur þögnin við.
Fimmti hluti. Hér er myndmálið hvað máttugast;
19