Ársrit Torfhildar - 01.04.1989, Blaðsíða 56

Arsrit Torfhildar
hefur skotist upp á yfirborðið það sem Júlía Kristeva kallar þrá
í tungumáli, órökrétt innskot í veröld rökrétts lögmáls
tungumálsins, vísun í annan heim.......it is the place where the
subjective/objective distinction proves invalid, where it is
erased, where it appears to be dependant on ideology“8 Þráin
er eftir veröld þar sem ónauðsynlegt er að kveða upp dóma, þar
sem lögmál eru ekki fyrir hendi. Þannig myndi Jónas losna úr
þeim vítahring að kveða upp dóm yfir hefðinni og þar með
sjálfum sér.
Racked between father . . . and Death . . . a man
has a hard time finding something else to love. He
could hardly venture in that direction unless he
were confronted with an undifferentiated woman,
tenacious and silent . . .9
Jónas stendur mitt á milli föður/dauða og móður/lífs og
getur ekki gert upp á milli þeirra. Þráin eftir lausn undan því að
þurfa að velja brýst fram þar sem hann hrópar á
„kvennfólkjið“. Þráin er eftir veruleika Konunnar traustrar og
þögullar, þar sem aóskilnaðurinn er enginn, þar sem dauði
föðurins er um garð genginn og reglur feðraveldisins sem hann
er sjálfur að verða hluti af eru brotnar, eða raunar
ónauðsynlegar, þar sem hann getur snúið sér að því á ný að
vera barn í faðmi móður sinnar, þar sem hann getur verið
lifandi skáld án þess að berjast vió reglur hefðar sem hann er
hluti af, þar sem hann hefur lifað af merkingu feðraveldisins.
54