Ársrit Torfhildar - 01.04.1989, Qupperneq 62

Arsrit Torfhildar
búinu bróðir, voru nóg hey? en „Þau vita að ég get ekki misst
þig, elskan“ og „Foreldrar mínir hrutu en þau sváfu ævinlega
fast fyrri hluta nætur“ af því að það var alveg óviljandi að hún
missti kartöflupoka ofan á tærnar á frú Björgu og Jóhann á Mel
kom til þeirra - „Eruð þið á eintali bændur góðir?“ „Ó, þú
þarft ekki að líta undan vina mín,“ mælti Þuríður en Sigríður
stóð hjá glugganum á baðstofugaflinum og horfði út - „Ætli
nokkur vilji dansa við mig en gaman væri að dansa sinn
dansinn við Rósu og Línu“ en „Segið þið mér nú nokkuð
hreppstjóri mælti hann því Tildrögin höfðu nú hagað því svo til
að Anna og Sigurður náðu saman - „Og ertu þá ekkert re-reið
Kristrún?“ en Einar tók utan um háls hans og grúfði andlitið í
hrjúft og svalt faxið og Úr miðaftni riðu þær mágkonur í hlaðið
og Jóhannes sat enn hljóður langa stund en Arnór stekkur
fimlega upp þrepin og bindur bátinn við stólpa - „Reyndu ekki
framar að umskapa þig Teitur því hér ertu heima en „Eru mörg
fjelög hjer“ spurði Stevenson eins og út í bláinn því það varð
lítið úr Búskapnum hjá Barða og Sollu - „Eyðist allt sem af er
tekið mælti Þórður og sópaði heyinu vandlega upp í meisinn en
„Vesalings Ásdís og vesalings Magnús hann sem var svo
hamingjusamur“ og „Mér þykir sárt að ég skyldi verða orsök í
því að nú er sá orðrómur farinn að ganga um sveitina að við
séum ósæmilega mikið kunnug því „Stóra Hvít er búin að
eignast stóran hvítan hrút!“ en „Það skaltu aldrei fá að vita,
afsmánin þín“ mælti Finnur og Guðrún kemur inn af
skrifstofunni og segir „Komdu nú blessuð og sæl, elsku Guðrún
mín“ Ég er sannfærð um að Þórdís frændkona þín er með
barni“ og Guðríður lagði prjónana í keltu sína og sagði:
„J-æ-j-a“ En ég elska Jóhann faðir minn“ greip Gudda fram í
og Fyrsta erindið varð aó deyjandi bænarstunum á vörum hans
60