Ársrit Torfhildar - 01.11.1990, Qupperneq 13

Hygg ég að í ljóði þessu megi finna flest hið besta í ljóðlist
Gunnars Dal: gagnorða tjáningu, einfaldleika, orðaval við hæfi
og loks fundvísina á hið smáa og hversdagslega sem verður þó
um leið líking fyrir hið stóra og algilda.
Hérna ætti eiginlega að koma upphrópunarmerki. Fyrst þegar
ég las þetta, datt mér helst í hug, að Erlendur væri méð
afbrigðum háðskur maður. En eftir nánari kynni af skrifum hans
varð ég að hallast að þeirri dapurlegu skoðun að þetta væri
skrifað af dýpstu einlægni. Og undir lokin tilkynnir Erlendur, að
með bókinni Borgarljós sé Gunnar Dal "búinn að færa borginni
sína afmælisgjöf og hefur vel til vandað."
Oftar en ekki slær Erlendur fram undarlegum fullyrðingum
eða dregur vafasamar ályktanir. Lítum til dæmis á dóm hans um
bók Ragnhildar Ófeigsdóttur, Stjörnur í hendi Maríu io:
"Þessi bók er tileinkuð komu Jóhannesar Páfa II til íslands í júní
1989", segir á kápu. Víst hafa skáld kveðið sér hljóðs af minna
tilefni. Að ung skáldkona sendir frá sér þessi trúarljóð gefur til
kynna að kirkja og kristni hafi meðbyr þessi árin. Orsakir þess
eru í sjálfu sér hvorki margar né flóknar og óþarft að fara út í þá
sálma hér.
Mér er spurn: Er það undanfari trúarbylgju þegar ung kaþólsk
skáldkona sendir frá sér trúarljóð? Kannski liggur svarið í augum
uppi hjá Erlendi, en ég skil ekki þessar einföldu orsakir. Lýsi hér
með eftir trúarbylgju og sálmakveðskap ungu skáldanna.
En Erlendur heldur áfram að rýna í bók Ragnhildar. Hann
finnur sig knúinn til að sannfæra sig og aðra um að ljóð
Ragnhildar séu nútímaleg, hún "tjáir trúartilfinningu sína með
málfari sinnar kynslóðar... Og ungt skáld, sem sendir frá sér
trúarljóð, þarf ekkert að óttast að vera talið gamaldags eða úr
takt við tímann." Ég skil nú ekki alveg þennan varnartón hjá
Erlendi. Ekki nema hann skrifi gegn eigin sannfæringu. Og það
er því miður fullyrðing sem ekki stenst, að Ragnhildur noti
nútímamál í trúarjátningum sínum. Ljóð hennar eru yfirfull af
eldgömlum minnum og myndmálið allt annað en nútímalegt.
ll