Ársrit Torfhildar - 01.11.1990, Blaðsíða 48

Inga Ósk Asgeirsdóttir
Ung, há, feig og ljóshærð*
"ÁRÁSARHEIMILDASKÁLDSÖGUR"
OG PÓSTMÓDERNISMI
Árið 1987 kom út hjá Forlaginu skáldsagan Ung, há, feig og
ljóshærð. Um höfund hennar, Auði Haralds, talar Jóhanna
Kristjónsdóttir sem "ærslabelg og hrekkjalóm meðal íslenskra
rithöfunda." i FyrstabókAuðar,Hvunndagshetjan,komút 1979
og var mjög í anda nýraunsæis. Ung, há, feig og ljóshærð er
áttunda bók hennar, og þar leitar Auður nýrra leiða án þess að
svíkja lesendur sína um þá kaldhæðnislegu fyndni sem orðin var
vörumerki hennar. Ein blaðakona var þó ekki sátt við fráhvarf
höfundarins frá nýraunsæi og spurði Auði af hverju hún væri
hætt að skrifa "árásarheimildarskáldsögur". 2
Við athugun á stöðu Ung, há feig og ljóshærð sem
samtímaverks, skoðaði ég Hvunndagshetjuna og komst að því
að hún hefur, líkt og önnur nýraunsæisverk, elst illa, og að Ung,
há, feig og ljóshræð ber greinileg merki framþróunar. Hún er
greinilega í takt við póstmódernískar hræringar í samtímanum;
en sem dæmi um slík einkenni má nefna íróníu, mikla
sjálfsvitund, úrvinnslu hefðar, stílblöndun og ofhleðslu.
HÁMENNING OG LÁGMENNING
í Ung, há, feig og ljóshærð vinnur Auður með form
afþreyingarmenningar og gengur aðallega út frá
formúlukenndum ástar- og glæpareyfurum.
* Þessi ritgerð varskrifuð ínámskeiðinu "Samtímabókmenntir", sem AstráðurEysteinsson kenndi
í Almennri bókmenntafræði við Háskóla íslands haustið 1989.
46