Ársrit Torfhildar - 01.11.1990, Page 43

það sem þau eiga að sjá. Og þau sjá það. Ég er falleg. ísbjörg.
Sannkallað ljón. Og ég rym. Brosi. Það skín í tennurnar.
Mér verður ekkert mein gert. Þú getur verið óhræddur. Ég
fer héðan. Ég fer héðan þótt ég verði hér eftir. Hugsun mín
fer héðan. Ryðst þangað sem hún ætlar sér. Og hún ætlar
sér burt. Út. Hún ætlar sér að hverfa og koma ekki aftur þótt
á hana verði kallað. Ég fer burt. Og nú kalla ég eftir minni
hjálp. Blekkingunni sem hefur ekki brugðist hingað til. Og
hún bregst mér ekki nú.
Hún lykst um mig.
Komdu til mín.
Og hún kemur til mín stúlkan á ströndinni. Og hann kemur
drengurinn hennar. Ég tek í hendur þeirra. Og þau leiða mig
burt. Út. Og við göngum um eyjuna. Þrjú. Og það er sól eins
og alltaf í hinum fullkomna flótta. Ég horfi á stúlkuna. Ég
horfi á hana renna samanvið sjálfa mig. Og við erum tvö. Ég
og drengurinn. Og við leiðumst. Hún hvarf inn í mig afþvíað
hún var ég. Ég hún. Og hún fór afþvíað ég kom til að lifa.
Ég heiti ísbjörg.
Ég er ljón.
- Endir -