Ársrit Torfhildar - 01.11.1990, Síða 50

þýddar afþreyingarbókmenntir, uppáhaldslesefni bókmennta-
þjóðarinnar. Stafsetningin á nafni Önnu Deisíar sýnir ennfremur
hversu hallærislegur afraksturinn verður þegar heimur
afþreyingarbókmennta er heimfærður upp á íslenskan veruleika
og tungumál.
Söguþráðurinn er "stórkostlegur". Anna Deisí Douglas er
saklaus sveitastúlka nýflutt til Rómar. Lífið er henni erfitt, hún
er munaðarlaus, peningalaus, atvinnulaus og mætti áfram telja.
Hún fær boð um viðtal vegna vinnu og er varla mætt á staðinn
þegar byggingin er sprengd í loft upp. Atvinnurekandinn nær þó
að afhenda Önnu erfðaskrá, nisti, lista og peninga áður en hann
deyr. Með handtöskuna úttroðna af seðlabúntum er henni
bjargað úr byggingunni og þá hefst leitin að erfingjanum Desírée.
Anna lendir í ótrúlegustu ævintýrum og verður fórnarlamb
vondra manna. Frá Róm berst leikurinn til Jórdaníu og virðist
vera úti um Önnu í eyðimörkinni. En viti menn, yndislegur
maður, Kazak að nafni, bjargar Önnu úr lífsháskanum, hnúturinn
leysist og hringurinn lokast. Þegar uppi er staðið eru Anna Deisí
og Desirée ein og sama manneskjan og Anna Deisí þar með orðin
forrík. Og ekki nóg með það, hún giftist draumaprinsinum
Kazak:
"Það bíður mín maður," segir Anna Deisí og roðnar við, "sem vill
kvænast mér þrátt fyrir auðæfi mín." (bls. 222)
Frásagnaraðferðin er ekki raunsæisleg heldur írónísk.
Sögumaður gjörþekkir heim reyfaranna og vegna misræmis milli
veruleika bókmenntanna og veruleika sögumanns skapast
írónísk fjarlægð í stað innlifunar. Hann beitir klisjukenndu
tungumáli ástarsagna á meðvitaðan hátt:
"og nú sér hann að stúlkan sem hann hefur bjargað er jafnvel enn
fegurri en honum hafði sýnst í ljósaspili loganna. Hann sér líka
blóðblettina á dragtarjakkanum og að sprungan í loftinu fikrar
sig nær. Hann lyftir máttlausum stúlkulíkamanum upp á öxl sér,
rennir handleggnum í gegnum hald handtöskunnar, grípur um
48