Bergmál - 05.01.1954, Blaðsíða 7

1954
fremsta megni, en fötin gátu
þó á engan hátt hulið ávalar
boglínur og önnur kvenleg ein-
kenni líkama hennar. Enginn
hattur megnaði heldur að hylja
hið mikla, rauða hár hennar.
Bæði hávaxni maðurinn, mynd-
arlegi og unga stúlkan, fagra
gengu hægt og seinlega til móts
við komumenn.
„Ég tók þessa þrjá menn til
fanga, er þá bar hér upp að
ströndinni í seglbáti," sagði for-
ingi handtökumanna, „og kom
svo með þá beina leið til yðar,
Brasiliano kafteinn.“
Hinn lágvaxni heimamaður,
sem eftir þessu hlaut að vera
Brasiliano kafteinn, gekk fast
að Hawke og spurði all-hryss-
ingslega: „Hverjir eruð þið, og
hvernig stendur á ferðum ykk-
ar?“
„Við erum liðhlaupar af
brezka kaupfarinu „Monsoon,“
sem er eign Austur-Indverska
skipafélagsins. Nafn mitt er
Brian Hawke, yðar auðmjúkur
þjónn, ungfrú,“ svaraði Hawke
og hneigði sig virðulega fyrir
ungu stúlkunni, en auðséð var
að Brasiliano mislíkaði stórum.
„Og þessir félagar mínir eru
Jones bátsmaður og Harris
skotliði.“
„Einmitt það, svo að þið eruð
------------------ Bergmál
flóttamenn, eða hvað?“ sagði
Brasiliano hvasst. „Leyfist mér
að spyrja hvaða erindi þið eigið
hingað?“
„Hvaða erindi?“ endurtók
Hawke með undrunarsvip.
„Auðvitað það eitt, að gerast
sjóræningjar.
Brasiliano var auðsjáanlega
nokkuð tortrygginn. „Þér eruð
liðsforingi í brezka sjóhernum,
ekki satt?“ spurði hann og vott-
aði fyrir andúð í raddblæ hans.
Hawke svaraði þótta hans og
stærilæti á þann hátt, að hann
sneri sér snögglega, en þó hæ-
versklega að ungu stúlkunni og
sagði: „Ég treysti yður til að
virða til betri vegar bæði klæða-
burð okkar og útlit, er þér tak-
ið tillit til þess, að við höfum
orðið að velkjast á hafi úti í
heila viku í opnum báti. Á
dauða mínum átti ég von frem-
ur en því að hitta fagra konu,
sem yður, hér á þessum slóðum,
og hefði ég vissulega haft með
mér þjón, ef ég hefði séð það
fyrir.“
Fyrst í stað virtist svo, sem
unga stúlkan myndi fyrtast við.
En brátt létti yfir svip hennar
og hló góðlátlega við honum.
„Ég er sjálf ekki beinlínis klædd
sem hefðarfrú í samneyti heldri
manna,“
5