Bergmál - 05.01.1954, Síða 8

B E R G M Á L--------------------
Brasiliano gekk reigingslega
á milli þeirra, greip hörkulega
með annarri hendi um handlegg
Hawkes og svipti honum til, svo
að þeir stæðu augliti til auglit-
is.
„Fjandinn hirði fjas yðar!“
sagði hann hátt og reiðilega.
„Ég spurði, hvort þér væruð
liðsforingi?"
Hawke virti hann gaumgæfi-
lega fyrir sér, frá hvirfli til ilja.
„Svarið við þeirri spurningu
ætti að vera öllum ljósót, —
jafnvel yður,“ svaraði hann að
lokum kuldalega.
Sjóræninginn varð sótrauður
í andliti, er reiðin blossaði upp
í honum við þetta svar, þrung-
ið megnri fyrirlitningu.
Jones sá, að hér horfði til
vandræða og flýtti sér nú að
taka til máls til þess að reyna að
fyrirbyggj a frekari væringar.
„Hann var liðsforingi, herra
minn — áður en þeir tóku hann
og dæmdu hann til að þola tutt-
ugu högg með hnútasvipunni,
herra minn.“
„Já, þetta er rétt,“ greip Harr-
is fram i. „Hann lenti í vand-
ræðum í sambandi við einn far-
þega.“
Unga stúlkan brosti íbyggin
og spurði kesknislega. „A-ha.
Hann lenti í deilu við einn far-
_____________________ J A N Ú A R
þega, — Það hefir þó líklega
ekki verið kona?“
Enginn þeirra svaraði þessari
keskni, en Jones hélt áfram
máli sínu og bar hratt á. „Við
hinir, félagi minn hér og ég, við
vorum hlekkjaðir neðan þilja
fyrir að stela rommi. Og þar
undir þiljum komumst við í ná-
in kynni við Hawke, eftir að
hann hafði verið húðstrýktur.11
Brasiliano greip fram í, allt
annað en blíðmáll: „Farið með
þá í fangaklefana,“ skipaði hann
mönnum sínum, „og farið síðan
með þá síðar í kvöld til strand-
kafteinanna.11
Hawke setti upp undrunar-
svip. „Hvaða erindi eigum við
til þessara strand-kafteina?“
spurði hann.
Unga stúlkan varð fyrir svör-
um. Með dulræðu brosi gaf hún
skýringu:
„O, — erindið er ekki stórt —
þeir eiga aðeins að segja til um
það, hvort þið verðið gerðir að
sjóræningjum, eða hvort þið
verðið hálshöggnir,“ um leið og
hún sagði þetta dró hún reið-
svipu sína léttilega yfir háls
hans.
Hawke glotti. „Ef að líkur eru
til þess, ungfrú, þá myndi ég
óska eftir því að háls minn yrði
rakaður fyrst.“
6