Bergmál - 05.01.1954, Blaðsíða 28

B E R G M Á L-------------------
sig svo á því, að þeim hafði
skjátlast og flýðu í ofboði á
brott úr kvikmyndaborginni.
Anna tók upp handspegil og
athugaði vangasvip sinn.
En jafnvel þótt öðrum ungum
stúlkum skjátlaðist, þá var ekki
þar með sannað, að henni hlyti
einnig að skjátlast. Hún hafði
bara alls ekki fengið tækifæri til
að sýna og sanna hvað í henni
byggi, það var allt og sumt; því
að þetta eina smáhlutverk, sem
hún hafði fengið, gaf henni ekk-
ert tækifæri til að sýna hæfi-
leikana. Nei, hún beið hins stóra
tækifæris. Ef henni aðeins tæk-
ist að bíða nógu lengi, þrauka
nógu lengi í Hollywood, þá fengi
hún það tækifæri áreiðanlega
upp í hendurnar. Allt, sem með
þurfti, var að þrauka nokkrar
vikur, nokkra mánuði í viðbót.
Anna komst að þeirri niður-
stöðu, að henni veitti ekki af
svolitlum augnabrúnalit. Hvar
skyldi Lára geyma augnabrúna-
litinn? Hún opnaði skúffu í
snyrtiborðinu og þá sá hún
menið.
Þetta var lítið, en ljómandi
fallegt hálsmen úr platínu og
demöntum. Hún hafði oft séð
Láru bera það. En þegar Lára
var ekki með það um hálsinn,
ætti hún sannarlega að hafa
___________________ JANÚAR
það í skartgripaskríni sínu og
það skrín ætti að vera læst inni
í eldtraustum veggskáp með
stafalás. Lára ætti ekki að láta
svona hluti liggja á glámbekk.
Anna hafði ekki grun um hve
verðmætt þetta men myndi vera.
En það hlaut að vera ákaflega
verðmætt, það eitt var víst. Hún
ætlaði að minnast á það við
Láru, að hún þyrfti að ganga
frá meninu í læstri hirzlu. En
svo var eins og Anna missti alla
sjálfráða stjórn á höndum sín-
um, hún sá það eins og í þoku,
að hendur hennar tóku menið
upp úr skúffunni og stungu því
í barm hennar.
Hún gat ekki tekið gleði sína
eftir þetta, þrátt fyrir glaðværð
hinna gestanna. Hið eina, sem
hún þráði, var að komast sem
fyrst á brott úr þessu stóra,
fína húsi, á brott frá öllu þessu
hlæjandi og skvaldrandi fólki,
en hún þorði ekki að fara fyrr
en hún var vön að fara. Hún
drakk meira við barinn, heldur
en hún hafði gott af og hún varð
með þeim síðustu, sem buðu
Láru góða nótt með kossi.
„Þú kemur auðvitað í næsta
sunnudagsboð, elskan,“ sagði
Lára.
„Já, þakka þér innilega fyrir,
elskan,“ svaraði Anna. „Þetta
26