Bergmál - 05.01.1954, Síða 62

BeRGMÁL -------------------------------------------- JANÚAR
brá fyrir einhverjum óskiljanlegum óróa í hugskoti hennar um
leið. „Það er mikil fjárhæð. Það getur ekki verið, að þú þurfir svo
mikla peninga sjálf. Er Eddie í einhverri klípu, eða hvað?“
Eddie Wilson var bezti vinur Maureen er þetta var. Og Biddy gat
ekki varist þeirri hugsun, að systir hennar væri alvarlega hrifin af
honum. Og hún hafði áhyggjur af því. Eddie var helzt til mikið á
lofti, eða það fannst henni að minnsta kosti. Hann var framkvæmda-
stjóri fyrir viðtækjaverzlun inni í miðborginni og virtist hafa
meira af peningum handa á milli, en hann hafði gott af — og reynd-
ar lí-ka meira en Maureen hafði gott af.
„Eddie í klípu? Auðvitað ekki!“ sagði Maureen í flýti. „Hvað
kemur þér til að hugsa þannig. Hann, sem hefir sérstaklega góða
stöðu.“
„Hann reynir þá vafalaust að spjara sig,“ svaraði Biddy um leið
og hún skammtaði Maureen á disk. Hún sá að óánægjudrættir voru
um munninn á Maureen rétt einu sinni.
,.Það er að minnsta kosti áreiðanlegt,“ sagði Maureen, „að pen-
ingar gamla mannsins væru betur komnir hjá okkur, heldur en hjá
dóttursyni hans, Nick Fletcher. Gamli maðurinn hefir ekki mikið
gagn af þeirri landeyðu. Ef hann fengi alla peningana, þá myndi
hann ausa þeim á báða bóga eins og fáviti.“
Biddy lézt vera önnum kafin, en sannleikurinn var sá, að hjarta
hennar sló dálítið örar en eðlilegt var. Svo var jafnan er hún hugs-
aði um Nick Fletcher. Dóttursonur Símonar Fletcher átti að kynna
sér allan reksktur fyrirtækisins, en hann hafði ekki sýnt mikla við-
leitni í þá átt, og oftar sást hann úti á tennisvelli, eða hjá kappakst-
ursbrautunum heldur en í fyrirtæki afa síns. Hann átti sjálfur
kappakstursbíl og hafði eigin íbúð til umráða, enda þótt gamli mað-
urinn hefði þrábeðið hann, að búa heima hjá sér, það var Biddy vel
kunnugt um.
Hann var hávaxinn, grannur í andliti og mjög viðfelldinn. Hár
hans var mikið og svart, oft ógreitt, svo að hann virtist barnungur
að sjá. Biddy sá hann öðru hverju er hún var að vinna á kvöldin í
húsi afa hans, sem hét „The Beeches“. Að vísu veitti hann henni
ekki mikla athygli, sem varla var von, þar sem hann var alltaf með
þessa Stellu Grange í eftirdragi. En þrátt fyrir það leyfði hún sér
60