Bergmál - 01.09.1957, Síða 7

1957
traustasta fasteignafyrirtækis í
Borston.“
„Það fasteignasölufyrirtæki,
irú Billings, er mín eign.“
Gamla konan starði á frú
Porter og trúði auðsjáanlega
ekki því, sem hún hafði heyrt.
„Já, en Headlands er hluti af
lífi mínu.“
„Mér finnst ég vera mjög göf-
uglynd að leyfa yður að dveljast
þar ennþá í nokkrar vikur. Ég
hefi hugsað mér að gera Head-
lands að heimili.“
„Þú hefur verið að ráðgera
þetta öll þessi ár sem hefnd
þína fyrir einhverjar heimsku-
legar athugasemdir, sem ég hef
látið mér um munn fara fyrir
fjörutíu árum síðan. Þú getur
ekki verið svona mikill mann-
hatari.“
„Mannhatari! Ég hélt einu
sinni að fólk gæti ekki verið
mannhatarar, en það reyndist
vera sv^; nú hafið þér gert sömu
uppgötvun og ég gerði þá.“
Ég var eins og fest upp á þráð,
er ég horfði á frú Billings þar
sem hún stóð og virtist vera að
leita að einhverju til þess að
segja. Mér fannst eins og hún
hnígi saman, minnkaði og eltist
þarna fyrir augunum á mér og
------------------- Bergmál
yrði að gamalli, hrumri, gjör-
sigraðri konu.“
„Ungfrú Stone,“ sagði frú
Porter og var rödd hennar gjör-
samlega laus við alla með-
aumkun, alla mannlega tilfinn-
ingu. „Biðjið Perkins að ná í bíl
frú Billings.“
Ég flýði eins og fætur toguðu
út úr stofunni, fann Perkins og
flutti honum þessi skilaboð. Frú
Billings kom á eftir fram í and-
dyrið eins og svefngengill, hún
horfði á mig eins og hún hefði
aldrei séð mig fyrr en gekk því
næst hægum skrefum þvert yfir
hið stóra anddyrið og út í bílinn
sinn.
Ég fór aftur inn í setustofuna,
og' þar stóð frú Porter fyrir
neðan málverkið af föður sín-
um. „Þér eruð eins og þér hafið
fengið taugaáfall, ungfrú Stone.“
Ég hafði nú fengið ákafan
höfuðverk. Svo að Vance Porter
hafði þá 'haft vald til þess að ná
að seilast yfir öll þessi ár og
skapa slíka grimmd og ill-
mennsku, auðvitað komst ekk-
ert annað að í huga hennar held-
ur en Vance og hún vildi engan
sjá og engan heyra annan en
Vance.
„í gærdag sagði ég yður, að
5