Bergmál - 01.09.1957, Síða 8

Bergmál - 01.09.1957, Síða 8
S F. P T E M B E R B E R G M Á L -------------------- þeir hæíileikar, sem ég dáðist mest að hjá fólki væri hollusta, en ég' gleymdi að bæta því við, að slíkur eiginleiki er ekki til. í íyrstu hélt ég að þér væruð skynug stúlka, en þegar þér fóruð að blaðra um strákinn, Coles, þá varð mér ljóst að mér skjátlaðist, ég' hef viðbjóð á yður, ungfrú Stone. Perkins hefur í sínum fórum ávísun sem yður er ætluð, þér farið héðan í íyrramálið, alfarin.“ Þótt hún hefði löðrungað mig snögglega og óvænt, þá hefði það haft minni áhrif en þessi orð hennar. Hún stóð grafkyrr á gólfinu og spennti greipar fram- an á brjóstinu. „Ég þarfnast ykkar ekki framar,“ sagði hún. „Ég ætla að bíða hans hér alein.“ Ég sneri mér undan og hljóp í blindni upp á herbergi mitt. Strax og ég var kominn inn í herbergið læsti ég dyrunum á eftir mér og hringdi út í gróður- húsið, síminn hringdi hinu megin aftur og aftur einmana- legu, vonleysislegu hljóði, en enginn tók undir. Ég lagði sím- ann á og kastaði sjálfri mér á grúfu ofan á rúmið. Ég var of hrædd til að geta grátið, ég vissi að einhvers staðar úti í myrkr- inu var maður sem var að nálg- ast endi ferðar, sem staðið hafði yfir í fjörutíu ár. Ég vaknaði í martröð við það að einhver hló hátt, einhvers staðar í húsinu, hræðilegum beizkum hlátri, fullum af hatri og' grimmd og svo heyrði ég öskui', ógurlegt öskur sem smaug í gegnum merg og bein og mér fannst það aldrei ætla að hverfa úr eyrum mér, löngu eftir að ég vissi þó að það var þagnað. í herberginu mínu var allt kyrrt og niðamyrkur. Ég hafði enga grun um hve lengi ég hafði sofið, en ég' var í öllum fötunum á grúfu ofan á rúminu. Ég stökk fram úr rúminu ennþá hálf sofandi og ennþá að hálfu leyti á valdi þessa skelfilega draums og hljóp fram að dyrun- um, opnaði þær og gekk út á ganginn; eitt dauft ljós logaði ofan við stigann, rétt ofan við marmaraþrepin, en í hinum enda anddyrisins féll skært ljós fram á teppið út um hálfopnar dyrnar sem voru dyrnar að setu- stofu frú Porter. Það var eitt- hvað að, það vissi ég, en ég gat ekki hugsað skýrt. Ég hikaði andartak og óttaðist að líta aftur fyrir mig, mér 6

x

Bergmál

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.