Bergmál - 01.09.1957, Síða 11

1 95 7 --------------------—
og hljóp enn hraðar en nokkru
sinni og baðaði út höndunum og
öskraði, einhvers staðar skammt
fram undan mér fannst mér ég
sjá bleksvart myrkur, ég varð að
ná þessu bleksvarta myrkri, ef
til vill var þetta myrkur nógu
dimmt til þess að ég gæti falið
mig í því, nú voru aðeins fáir
metrar eftir, en þá var eins og
einhverjar síðustu leifar af
skynsemi aðvöruðu mig, ég var
að verða komin fram á brún á
sjávarhömrunum, hægra megin
við mig sá ég draugalegan
skugga sólskýlisins. Ég reyndi
að beygja til hægri, en þá hafði
hann náð mér. Ég barðist um á
hæl og hnakka, mér fannst hann
vera að draga mig í áttina fram
á klettabrúnina, hann sagði ekki
eitt einasta orð. Ég gat ekki
staðið gegn honum, hafði enga
krafta á móts við hann, mér
fannst hann læsa höndunum inn
í bakið á mér og svo á því síð-
asta andartaki sem ég hafði fulla
meðvitund fann ég þó, að hann
var að draga mig til sín í áttina
burt frá klettabrúninni, í burtu
frá þessu hræðilega, bleksvarta
myrkri.
Næsta sem ég vissi af mér,
var það, að ég var að reyna að
brjótast út úr einhverju ennþá
------------------ Bergmál
meira myrkri og það fyrsta sem
ég skildi var það, að ég heyrði
að hann sagði aftur og aftur:
,,Elskan mín, Susan, elskan
mín,“ og þá opnaði ég augun og
horfði í andlit hans sem var rétt
hjá mér. Ofan við höfuð hans sá
ég ferköntuðu reitina í þakinu á
gróðurhúsinu. Hann bar vatns-
glas að vörum mér og sagði eitt-
hvað, mjög blíðlega.
„Þú varst veikur,“ sagði ég
kjökrandi. ,,Veikur,“ sagði hann
hvasst. „Hvað áttu við, að ég
hafi verið veikur.“
„Það lagast, það lagast áreið-
anlega Bill, vertu ekki áhyggju-
fullur út af því.“
„Svaraðu mér, Susan,“ sagði
'hann og hristi mig svolítið.
„Hvað ertu að tala um.“
„Frú Porter,“ hvíslaði ég. „Frú
Porter sagði mér að þú hefðir
orðið fyrir taugaáfalli í stríð-
inu.“ Ég sá að andlit hans færð-
ist upp á við og fjær mér. „Ég
hefði svo sem átt að geta gizkað
á þetta,“ sagði hann rólyndis-
lega. „Þetta gefur mér skýringu
á ýmsu.“ Hann setti fingurinn
undir höku mína og lyfti upp
höfði mínu þar til ég horfðist í
augu við hann.
„Horfðu á mig, Susan, lít ég
út eins og maður, sem er andlega
9