Bergmál - 01.09.1957, Side 15

1957
og ávarpaði Howard, og þá var
eins og minningarnar glæddu
einhvern glampa í augum hans,
og svip! „Já, já einmitt," sagði
hann eins og með fyrirlitningar-
hreim, „þetta er hinn gamli, góði
félagi minn, skjólstæðingur
minn.“ Röddin var hrjúf og
hörð.
Hann hélt áfram að tala, en
þó fremur eins og hann væri að
tala við sjálfan sig heldur en
við okkur, og starði flöktandi
augum niður á hendur sínar á
hljómborðinu. „Öll þessi ár
skrifaði hún mér stöðugt."
„Alltaf hið sama, — þessi bréf
færðu mér alltaf hið sama.“
„Já, þau voru alltaf yfirfull af
öllum þeim jarðnesku gæðum,
sem ég myndi öðlast er ég að
lokum yrði laus og ég var sá
asni að trúa þeim, ég hefði átt
að vita betur. En ég lifði samt í
voninni.“
É'g fremur fann það en sá, að
Fira snökkti hljóðlega að baki
mér.
. „Hún beið mín í anddyrinu
þegar ég kom, og hún stóð
þarna eins og greifynja í fullum
skrúða. Hún brosti og bauð mér
að gjöra svo vel og koma inn í
setustofuna og svo ... .“
------------------ Bercmái.
Hann strauk hönd yfir augu
sér.
„Svo fór hún að hlæja, eins og
vitfirringur, og hló á þann hátt,
að það hefði getað fryst blóðið
í æðum ykkar.
Hún horfði á mig og af mér á
blómvönd sem hún hélt á og hló
aftur og svo sagði hún mér það,
að ég skyldi ekki fá einn einasta
grænan eyri, ekkert, hún hafði
aðeins látið mig koma hingað
aftur til þess að hún gæti sagt
mér að hún fyrirliti mig, hefði
viðbjóð á mér og hefði alltaf
haft, og hún sagði mér að hunzk-
ast út, og þegar hún stóð þarna
og hreytti þessu að mér, þá var
hún nákvæmlega eins og gamli
maðurinn, faðir hennar.
Ég held að hún hafi vitað
fyrirfram hvernig ég myndi
bregðast við og hvað ég myndi
gera henni. Og ég held, að hún
hafi einmitt beðið eftir því,
henni var það þess virði að
deyja á þennan hátt, vegna þess
að hún vissi, að ég myndi verða
hengdur fyrir það, eða hverjir
nú sem aftökusiðirnir eru hér í
þessu landi.“
Bill þreifaði eftir hönd minni
og ég stamaði fram: „Hún elsk-
aði yður einu sinni, en þér eyði-
lögðuð líf hennar.“
13