Bergmál - 01.09.1957, Blaðsíða 28

Framhald sögunnar:
BROSIÐ DULARFULLA
eftir Aldous Huxley,
Svo sem kunnugt er, var leik-
rit samnefnt þessari sögu, og
gert eftir henni, leikið í Þjóð-
leikhúsinu síðastliðinn vetur, og
fékk ágœtar viðtökur.
Aðalhlutverkið: Hutton, lék
Róbert Arnfinnsson, en ung-
frúna með hið dularfulla bros,
ungfrú Spence lék Inga Þórðar-
dóttir. Líbbard lœkni lék Har-
aldur Björnsson. Þessi þrjú hlut-
verk voru öll leikin af slíkri
snilld, að erfitt mun að gera þar
upp á milli, og eru öll mjög eft-
irminnileg í hugum þeirra er
sáu leikritið.
Sagan hófst í júní-hefti Berg-
máls, en fjórði og síðasti hluti
hennar kernur í næsta hefti.
heldur en sá sem lá í þessari
kistu, hinn fyrrverandi þjófur
og afbrotamaður Bertoni.
Endir.
„Ég er að hugsa um að fara
til Ítalíu í haust,“ sagði Hutton.
Honum fannst hann vera gos-
drykkjaflaska sem að því værí
komin að springa af einskærri
kátínu.
„Ítalía ...“ Ungfrú Spence
lokaði augunum með hjart-
næmum svip. „Mér finnst það
land einnig seyða mig til sín.“
„Og hvers vegna ekki láta
undan?“
„Ég veit það eiginlega ekki.
Einhvern veginn skortir mig
framtak til þess að takast slíkt
á hendur ein.“
„Ein .... Ó, gítarspil og nef-
hljóðasöngur!“
„Já, það er lítið gaman að
ferðast einn.“
Ungfrú Spence hallaðist aftur
í stólinn án þess að segja neitt.
Augu hennar voru enn lokuð.
Hutton strauk yfirskeggið. —
26