Bergmál - 01.09.1957, Page 33

1957
við það sást Fiesole, þéttbyggð
hæð með hvítum húsum. Loftið
var tært og víðsýni mikið í
haustsólinni.
„Hefurðu áhyggjur af ein-
hverju?“
„Nei, þakka þér fyrir.“
„Segðu mér það, kiðlingur.“
„En elskan mín, það er alls
ekkert að segja frá.“ Hutton
sneri sér við, brosti og klappaði
á hönd stúlkunnar. ,Ng held þú
ættir að fara inn og fá þér dúr.
Þaða er of heitt hérna.“
„Þá það, kiðlingur. Ætlar þú
að koma líka?“
„Þegar ég er búinn með vind-
ilinn minn.“
„Jæja þá. En flýttu þér að
því, kiðlingur.“ Hægt og silalega
gekk hún niður tröpurnar og í
átt til hússins.
Hutton hélt áfram að hugsa
um Florence. Hann þarfnaðist
einveru. Stundum var notalegt
að losna við Doris og eirðarlaus
atlot hennar. Hann þekkti ekki
þjáningar innilegrar ástar, en nú
kynntist hann þjáningum þess,
sem er elskaður. Síðustu vik-
urnar hafði honum liðið verr og
verr með hverjum degi. Doris
var alltaf nálæg eins og áleitin
hugsun, eins og vond samvizka.
Það var notalegt að vera einn.
----------------- Bergmál
Hann dró upp úr vasa sínum
umslag og opnaði það hikandi.
Honum var illa við bréf. Þau
voru alltaf um eitthvað miður
skemmtilegt — núna, síðan hann
gifti sig í annað sinn.
Þetta bréf var frá systur hans.
Hann leit yfir helztu skammar-
yrðin sem stóðu þar. Orðin „ó-
hæfilegur flýtir“ og „þjóðfé-
lagslegt sjálfsmorð“, „varla
kólnuð í gröf sinni“, „kvenmað-
ur af engum ættum“, stóðu þar
öll. Nú orðið stóðu þau í öllum
bréfum, sem hann fékk frá heið-
arlegum og réttsýnum ættingj-
um. Hann var um það bil að
rífa bréfið í tætlur þegar hann
rakst á setningu neðst á þriðju
blaðsíðunni. Hann fékk ákafan
hjartslátt þegar hann las orðin.
Þetta var furðulegt! Janet
Spence sagði hverjum, sem hafa
vildi, að hann hefði drepið kon-
una sína á eitri til þess að geta
gifst Doris. Þvílík illgirni og
rætni! Þótt Hutton væri manna
seinþreyttastur til vandræða,
fann hann að hann skalf af
bræði. Hann svalaði reiði sinni
á barnalegan hátt — formælti
kvenmanninum.
Svo varð honum ljós broslega
hliðin á málinu. ímynda sér, að
hann hefði framið morð til þess
31