Bergmál - 01.09.1957, Blaðsíða 34

B E K G M Á L -------------------
að giftast Doris! Ef þau grunaði,
hvað honum dauðleiddist. Vesl-
ings bjálfinn hún Janet. Hún
hafði reynt að vera illgjörn -—
en tókst einungis að vera flónsk.
Hann heyrði fótatak í garð-
inum neðan við og hugði þang-
að. Þjónustan var að lesa ávexti.
Stúlka frá Napoli, sem einhvern
veginn hafði villzt norður til
Florence. Hún hafði klassiska
andlitsdrætti — en þó ofurlítið
spillta. Vangasvipurinn var eins
og stæling á sikileyskum pen-
ingi frá spillingartímunum.
Andlitsfallið, mótað fagurlega í
línum gamallar listar, bar vott
um algera fáfræði. Munnurinn
var prýði hennar; skapandi,
drátthög hönd móður náttúru
hafði gefið honum svip snak-
illrar sauðskepnu ... Innan
íatalarfanna sá Hutton móta
fyrir stæltum, fastmótuðum
líkama. Hann hafði áður veitt
henni athygli af óljósri forvitni.
Nú var þessi forvitni umsköpuð
í girnd. Draumsýn Theokritusar
Þarna stóð hún; en hann — æ,
hann var ekki geitamati í hlíð-
um eldfjallsins. Hann kallaði á
hana: „Armida“.
Brosið á andliti hennar var
svo eggjandi, var ytra tákn svo
valtrar dyggðar, að Hutton varð
---------------- S E P T E M 1S E R
hræddur. Hann var á heljar-
þröm — aftur. Hann varð að
snúa við, fljótt, fljótt, áður en
það yrði of seint. Stúlkan horfði
á hann. „Ha chiamoto?“ spurði
hann loks. Heimska eða skin-
semi? Hann átti einskis kostar
framar. Þetta var alltaf jafn
heimskulegt.
„Scendo}“ kallaði hann til
hennar.
Tólf tröppur voru niður í garð-
inn. Hutton taldi þær. Niður,
niður, niður ... Hann sá sjálfan
sig í anda hrapa af einum stalli
vítis niður á þann næsta — frá
myrkri og stormi og éli niður í
hyldýpi eimyrju og elds.
í nokkra daga voru forsíður
blaðanna fullar af fréttum af
Hutton-málinu. Þetta var vin-
sælasta morðmál síðan George
Smit-h hafði drekkt sjöundu
brúður sinni í volgu baði og
beint með því athygli allrar Ev-
rópu frá stríðinu.
Forvitni almennings hafði
vaknað við þetta óvenjulega
morð, sem hafði ekki komið í
ljós fyrr en mörgum mánuðum
eftir glæpinn. Mönnum fannst
hér vera um að ræða atburð,
sem vegna þess, hve slíkt er fá-
gætt, sannaði áþreifanlega hand-
Framh. á bls. 60.
32