Bergmál - 01.09.1957, Síða 39

1957
an mér inn í myrkrið framund-
an. Ég kom upp á stigapallinn
og stanzaði þar eitt andartak til
að hlusta á eitthvert skrjáf sem
mér fannst ég hafa heyrt. Eins
og einhver væri að skríða upp
stigann á eftir mér. Ég sann-
færði mig um að það var
fullkomin og algjör þögn allt
í kring um mig, og ýtti opinni
hurðinni sem klædd var græna
klæðinu, en það var auðsjáan-
lega langt síðan hún hafði verið
opnuð, því hún var orðin stirð á
hjörunum. Er ég hafði loks opn-
að hana, kom ég inn í annan
gang, þar sem einnig ríkti
dauðaþögn.
Áhrifin af því að koma upp í
þennan gang voru ekki eins
sterk eins og ég hafði búist við,
því að tunglsljós barst inn um
stóran glugga á öðrum endan-
um og sló dálitlum silfurlitum
bjarma á alltþar inni. Allt þarna
á ganginum virtist vera í röð og
reglu, svo að þess vegna gat eins
verið að íbúar hússins hefðu yf-
irgefið það í gær en ekki fyrir
heilu ári. Það voru kerta-
stúfar í öllum stjökum og allt
ryk sem fallið hafði á gólftepp-
ið hafði fallið svo jafnt, að það
var ósýnilegt við kertaljós mitt.
Eftirvæntingarfull þögn hvíldi
-------------------- B E R G M Á L
yfir öllu. Ég var í þann veginn
að ganga áfram er ég stakk fyrir
mig fótunum. Standmynd úr
bronsi stóð rétt ofan við stiga-
pallinn og sást ekki þaðan sem
ég stóð vegna þess að hún var
í dálitlum afkima á bak við svo-
lítið horn á veggnum, en skugg-
inn af henni féll undarlega
glöggt á panelþilið og hafði þau
áhrif að mér fannst sem ein-
'hver lægi þarna í leyni fyrir
mér. Ég stóð' stífur örlitla
stund.
Svo, þegar ég hafði stungið
hendinni í vasann, sem skamm-
byssan var í, færði ég mig svo-
lítið áfram og kom þá auga á
styttuna sem glampaði á í tungls-
ljósinu. Þetta atvik kom í svip-
inn jafnvægi á taugar mínar og
hugsarástand og hélt ég nú hik-
laust áfram eftir ganginum.
Dyrnar að rauða herberginu
og þrepin upp að því lágu í
skuggalegu horni og ég bar kert-
ið ýmist til hægri eða vinstri
til þess að sjá glögglega hvernig
þessi afkimi í ganginum var, sem
ég stóð í, áður en ég opnaði hurð-
ina. Hér var það, hugsaði ég,
sem fyrirrennari minn hafði
fundizt og minningin um söguna
af honum kom mér til þess að
verða lítið eitt órór á ný. Ég leit
37