Bergmál - 01.09.1957, Side 48

B E R G M Á L------------------
„Nei,“ sagði ég. „Það er ekki
hann.‘“
„Hvað sagði ég ykkur?“ sagði
gamla konan og var enn með
meðalaglasið í hendinni. „Það
er veslings unga greifynjan,
sem var svo hrædd.“
„Nei, það er ekki hún,“ sagði
ég'. „Það er hvorki draugur jarls-
ins, né draugur greifynjunnar í
herberginu. Það er alls enginn
draugur þar, en það sem verra
er, margfallt verra,----það er
eitthvað þar, sem maður getur
hvorki séð né þreifað á.“
„Nú, hvað þá?“ sögðu þau.
„Hið versta af öllu því sem
hrjáir veslings dauðlega menn,"
sagði ég. ,.Það er hræðslan í allri
sinni nekt, hræðslan, sem ekki
þolir ljós, ekkert hljóð, afneitar
allri skynsemi, sljóvgar, eykur
myrkrið og yfirbugar, hún
fylgdi mér, eftir endilöngum
ganginum, barðist gegn mér í
herberginu og ... . “
Ég þagnaði skyndilega, það
varð dauðaþögn í herberginu
góða stund, ég þreifaði á um-
búðunum á höfði mér. „Ljósin
slokknuðu eitt af öðru og ég
lagði á flótta.“
Þau leit_ maðurinn með der-
húfuna til mín, gaut til mín
hornauga eins og hann var
----------------- S E P T e m b r. R
vanur, til þess að horfa á mig
á meðan ég talaði. „Já, þetta er
rétt,“ sagði hann. „Ég vissi, að
það var aðeins þetta, vald
myrkursins. Að hugsa sér, að
slík bölvun skuli fylgja einu
heimili. Það er einmitt þetta
sem alltaf liggur hér í leyni, þú
getur fundið fyrir því jafnvel
um hábjartan daginn. Á sól-
björtum sumardegi, — í glugga-
tjöldunum, — bak við húsgögn-
in — og hvar sem er, alltaf á
bak við þig, hvert sem þú snýrð
þér. í rökkrinu læðist það eftir
göngunum og veitir þér eftirför
svo að þú þorir ekki einu sinni
að snúa þér við. Það er einmitt
eins og þér segið, hræðslan sjálf
hefur tekið sér aðsetur í þessu
herbergi, óviðráðanlegur, skelfi-
legur ótti, og þar mun hann
ávallt verða á meðan þetta hús
syndarinnar stendur.“
Endir.
Á FÖRUM TIL AUGNLÆKNIS.
Silkispjara sólin rara,
sín með ber augu
ætlar bara að fara’ að fara
að fá sér gleraugu.
(K.N.)
46