Goðasteinn - 01.09.2009, Side 139

Átti í Jóni íslensk sveit
aldagrónar rætur.
Goðasteinn 2009
Þetta á einnig við um nafna hans Ólafsson. Hann var upp alinn við það
báðum megin frá að lífið þægi næringu úr djúpum jarðvegi þjóðlífs og sögu.
Þar lá jafnan áhugi hans. Hvernig kynslóðir hafa skilað arfi sínum, ein tekið
við af annarri, það er athyglisvert. Og vonandi missum við ekki þessa röð
niður í nútímanum.
Eiginkona Jóns er Ingibjörg Elfa Sigurðardóttir. Þau kynntust ung í
Ungmennafélaginu. Störfuðu saman við að mæla árangur í hlaupum og
stökkum á mótum. Þau tóku saman stökkið sitt fram um veg. Börnin þeirra eru
þrjú: Signý Rós, unnusti hennar er Samúel Ingi Guðmundsson, Ómar Smári er
næstur og yngstur er Andri Geir, unnusta hans er Agnes Helga Steingríms-
dóttir. Eldri dóttir Jóns er Sveinbjörg, sonur hennar er Patrik Þór Leifsson.
Jón var áhugasamur um hvers kyns fróðleik, hafði sínar skoðanir á
samfélaginu, hreinskilinn og fastheldinn á það sem hann áleit rétt. Hann var
stífur á meiningunni ef hann var viss í sinni sök. Þá lét hann ekki undan nema
fyrir fullum rökum. Og stundum dugði það ekki heldur.
Jón var starfsamur maður, verkfær og velvirkur. Hann hafði flesta
eiginleika listamanns, hann var lundvís á glettni og glaðværð, næmur á
blæbrigði málsins. Stundum gat hann algjörlega gleymt sér við hugðarefni sín,
s.s. mótun kvæða, vísna og frásagna. Á stundum naut hann sviðsljóssins. Hann
naut þess að létta fólki stundirnar, auka á glaðværð og gáska. Hann var
félagslyndur, naut sín vel með fólki, skrafhreyfinn, fróður og viðræðugóður.
Handverkið átti ekki síður hug hans. Jón var listasmiður og hleðslumaður var
hann einn hinn besti í landinu. Hann viðhélt þeirri þekkingu í húsagerðarlist
sem vafalaust skipti sköpum um líf fólks á íslandi um aldirnar. Sumir mála
mynd eða skera út listmuni. Aðrir og einkum aðrar stunda hannyrðir, sauma út,
hekla. Jón byggði hús. „Meyjarhofið“ er glæsilegur vitnisburður um list hans
þar sem verkið lofar meistarann.
Svo má alltaf spyrja: Skiptir þetta einhverju máli? Er einhver ástæða til
að halda í það sem er gamalt og heyrir sögunni til? Vissulega má spyrja en
kannski liggur svarið í augum uppi hér í Fljótshlíðinni og talar til okkar við
137