Stjörnur - 10.01.1950, Síða 47

sem þú fórst héðan. Það var 27. september fyrir átján áum síðan,
og ....
Hann virti hana fyrir sér hissa. — Hvernig geturðu munað daginn
svona nákvæmlega?
— Hversvegna skyldi ég ekki gera það? sagði hún og horfði í
augu hans.
Það var eitthvað í augnaráði hennar, eitthvað ögrandi, líkt og
hana langaði að segja honum hversvegna hún mundi þetta svona
vel. Hann leit undan og litaðist um herbergið og fór að tala um
eitthvað annað.
— I þá daga, sagði hann, fannst mér þetta herbergi hljóta að vera
fínasta herbergið í heiminum.
— Það var hryllilegt, sagði Martha. Hún vildi hafa allt svo
dimmt og drungalegt og innibyrgt og ljótt.“
— Hún — þú átt við móðursystur þína, frú Ivers?
Hún kinkaði kolli og stóð upp. — Hér er miklu viðkunnanlegra
núna, finnst þér það ekki? Komdu, ég ætla að sýna þér hvernig við
höfum breytt hinum herbergjunum.
Meðan þau reikuðu milli herbergjanna sagði hún honum frá sjálfri
sér.
— Þegar frænka mín dó ætluðu fjárhaldsmennirnir að loka hús-
inu og senda mig í heimavistarskóla, en hr. O’Neil ....
— Hr. O’Neil, greip hann fram í fyrir henni. — Þú talar svo hátíð-
lega um manninn þinn.
Hann tók eftir að hún hikaði við, líkt og hann hefði snert auman
blett.
— Ég átti við föður hans, sagði hún. — Hr. O’Neil var heimilis-
kennari minn. Þú manst kannski eftir honum?
— Já, mjög vel.
— Eftir að frænka dó bjó hann hér ásamt Walter.
— Það var skemmtilegt.
— Já, finnst þér ekki, sagði hún og opnaði vængahurð. — Þetta
er herbergi Walters.
— Það er inndælt. Falleg húsgögn, sagði hann. — Nú ,þeir bjuggu
þá hérna — ásamt þér?
Hún kinkaði kolli. — Að fáum árum undanskildum, þegar ég
var í skóla. Hr. O’Neil var þeirrar skoðunar, að ég hefði gott af að
skipta um umhvefi um tíma.
— Mér skilst að faðir Walters hafi annast búsforráðin? sagði hann.
STJÖRNUR 47