Víðförli - 01.09.1947, Síða 6

132
VÍBFÖRLI
þrautum þessa heims er oss leyft að lifa sem börn hinnar
komandi aldar, í trú, kærleika og von. Fyrir trúna með-
tölcum vér Guðs eilífu elsku í Kristi; fyrir kærleikann flytj-
um vér hana áfram með gagnkvæmri þjónustu, og í voninni
um Guðs dýrð getum vér „hrósað oss í þrengingunum“.
(Rom. 5, 2—3), því þrengingarnar heyra einnig til þeim
vegi, sem Guð vill leiða oss um inn í dýrð sína. Slík er hin
sæla von, sem vér eigum í trúnni á drottin vorn Jesúm
Krist“.
Höldum því fast við hann, sem er höfuðið (Kól. 2,19).
„Höldum fast við játning vonar vorrar óbifanlega, því að
trúr er sá, sem fyrirheitið hefur gefið; og gefum gætur hver
að öðrum, til þess að hvetja oss til kærleika og góðra verka.
Og yfirgefum ekki vorn eigin söfnuð, sem sumra er siður,
heldur uppörvum hver annan, og það því fremur, sem þér
sjáið að dagurinn færist nær“. (Hebr. 10,23—25)“.
Síðan ræðir um aldirnar tvær. Þá gömlu, er menn lifðu
undir lögmáli syndar og dauðadómi án Krists, og hina kom-
andi, er hófst með hjálpræðisverki Guðs í Kristi, og inngang-
urinn endar á þessum orðum: „Þannig er hinn kristni mað-
ur borgari tveggja veralda. T Adam heyrir hann til hinum
gamla heimi og er undirorpinn lögmáli hins óendurleysta
mannkyns. í Kristi heyrir hann til hinni komandi öld og
er meðlimur kirkju Krists — líkamans, hvers höfuð Krist-
ur er. Svo lengi sem hinn kristni lifir í heimi þessum, verður
hann þess vegna að iifa í stöðugri baráttu gegn synd og
öllu eðli hins gamla heims, enda þótt afl hans sé brotið af
Kristi. Þessi tvískipting mun vara utvz hin komandi öld
fullkomnast í dýrð“.
2. Guðs orð.
Vor lútherska kirkja tekur hjálpræðisboðskap sinn úr
vitnisburði Ritninganna. TTinar helgu ritningar Gamla- og