Víðförli - 01.09.1947, Síða 26

152
VIÐFORLI
Ibyggingar í sveitum landsins, t. d. að þrem fjórðu hlutum.
Væri þetta ómetanleg hjálp fámennustu söfnuðunum og ætti
um ,leið að tryggja oss, er nú s'kipum kirkju þessa lands að geta
skilað í hendur komandi kynslóðum góðum og varanlegum
guðshúsum, sem vér þurfum ekki að bera kinnroða fyrir, hvorki
á kirkjulega vísu séð, Iistræna né tæknilega.
Fyrir atbeina kirkjuráðs hefur nú á tveim undanfarandi
þingum verið flutt frumvarp til laga, er stefnir að þessu marki.
Frumvarp þetta varð vinum kirkjunnar mjög fagnaðarefni.
Fað olli þeim því miklum vonbrigðum, að það skyldi eigi ná
fram að ganga, þrátt fyrir fylgi margra góðra manna. Frum-
varpið mun nú vera til athugunar og endiirskoðunar hjá for-
sjármönnum íúkis og kirkju og er þess að vænta, að það nái
samþykki á næsta þingi í breyttri mynd og betri.
Eg segi „betri“ vegna þess, að þótt frv. sé, í heild sinni,
kirkjunni mjög til hagsbóta, er á því slæmur galli, er snertir
þau mál, sem hér er um ritað. Þar er svo ráð fyrir gert, að
húsameistari ríkisins teikni allar kirkjur, er ríkið styrkir. Þetta
er óhæfa. Kirkja á, auk þess að vera söfnuðinum hagkvæm til
guðsþjónustu, að vera tært listaverk, innan stokks og utan.
Sem siíkt hlýtur hún að bera mót og mark höfundar síns í
hverjum drætti og sýna á stöfum sínum og stoðum, að sá
máttur, „sem bærir vog og vind og vakir í listanna heilögu
glóð“ hafi gætt hana þeim lífsanda, er gerir smíðisgripinn að
listaverki. Þess vegna og vegna þeirrar sérstöðu, sem kirkjur
ha'fa um önnur hús fram, ætti það að vera lýðum ljóst, að eigi
samir að kveðja aðra til kirkjuteikningar og -byggingar en þá,
er vel hafa kynnt sér þörf og gagn kirkjunnar og eru að auki
gæddir því skyni á raunhæfa hluti og lífræna, sem bygginga-
listin krefst svo mjög af iðkendum sínum. Þess er hins vegar
ekki að vænta með neinni sanngirni, að húsameistari ríkisins
sé ávallt bezt til þess fallinn íslenzkra húsameistara að reisa
kirkju, er sé Guði til dýrðar, söfnuðinum hagkvæm og höfundi
sinum til sóma. Til þess hefúr hann of misjafnt öl á sinni könnu
á hverjum tíma, svo sem kunnugt er.