Víðförli - 01.09.1947, Blaðsíða 26

Víðförli - 01.09.1947, Blaðsíða 26
152 VIÐFORLI Ibyggingar í sveitum landsins, t. d. að þrem fjórðu hlutum. Væri þetta ómetanleg hjálp fámennustu söfnuðunum og ætti um ,leið að tryggja oss, er nú s'kipum kirkju þessa lands að geta skilað í hendur komandi kynslóðum góðum og varanlegum guðshúsum, sem vér þurfum ekki að bera kinnroða fyrir, hvorki á kirkjulega vísu séð, Iistræna né tæknilega. Fyrir atbeina kirkjuráðs hefur nú á tveim undanfarandi þingum verið flutt frumvarp til laga, er stefnir að þessu marki. Frumvarp þetta varð vinum kirkjunnar mjög fagnaðarefni. Fað olli þeim því miklum vonbrigðum, að það skyldi eigi ná fram að ganga, þrátt fyrir fylgi margra góðra manna. Frum- varpið mun nú vera til athugunar og endiirskoðunar hjá for- sjármönnum íúkis og kirkju og er þess að vænta, að það nái samþykki á næsta þingi í breyttri mynd og betri. Eg segi „betri“ vegna þess, að þótt frv. sé, í heild sinni, kirkjunni mjög til hagsbóta, er á því slæmur galli, er snertir þau mál, sem hér er um ritað. Þar er svo ráð fyrir gert, að húsameistari ríkisins teikni allar kirkjur, er ríkið styrkir. Þetta er óhæfa. Kirkja á, auk þess að vera söfnuðinum hagkvæm til guðsþjónustu, að vera tært listaverk, innan stokks og utan. Sem siíkt hlýtur hún að bera mót og mark höfundar síns í hverjum drætti og sýna á stöfum sínum og stoðum, að sá máttur, „sem bærir vog og vind og vakir í listanna heilögu glóð“ hafi gætt hana þeim lífsanda, er gerir smíðisgripinn að listaverki. Þess vegna og vegna þeirrar sérstöðu, sem kirkjur ha'fa um önnur hús fram, ætti það að vera lýðum ljóst, að eigi samir að kveðja aðra til kirkjuteikningar og -byggingar en þá, er vel hafa kynnt sér þörf og gagn kirkjunnar og eru að auki gæddir því skyni á raunhæfa hluti og lífræna, sem bygginga- listin krefst svo mjög af iðkendum sínum. Þess er hins vegar ekki að vænta með neinni sanngirni, að húsameistari ríkisins sé ávallt bezt til þess fallinn íslenzkra húsameistara að reisa kirkju, er sé Guði til dýrðar, söfnuðinum hagkvæm og höfundi sinum til sóma. Til þess hefúr hann of misjafnt öl á sinni könnu á hverjum tíma, svo sem kunnugt er.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Víðförli

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Víðförli
https://timarit.is/publication/1982

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.