Víðförli - 01.09.1947, Qupperneq 21

ÞJÓÐKIRKJA ÍSLANDS
147
við guðspjöllunum, að það vildi hafa Jesúm í heiðri og orð hans.
En það vildi fá að skýra þetta á sinn hátt, „í samræmi við
kröfur tímans“. Kirkjan svaraði, að það væru takmörk fyrir
því, hvernig hægt sé og leyfilegt að „skýra“ þetta, skilningurinn
á boðskap og hlutverki kirkjunnar verði ekki teygður í hvaða
átt, sem vera skal. Því svari til stuðnings benti hún á játningar
sínar
Það er ótrúlegt, og raunar sárt, að menn skuii tala um þessa
hluti á Islandi alveg eins og gert var fyrir 40—50 árum án þess
að hafa, að því er séð verði, hugmynd um, hvað gerzt hefur í
veraldar- og kirkjusögunni á þessu skeiði og sérstaklega síðustu
árin í næsta nágrenni. Það væri reynandi að spyrja t. d. norska
kirkjumenn, hvaða „guðfræðistefnu“, sem þeir teijast til, hvort
þeir vilji ekki nú varpa játningagrundvelli kirkju sinnar fyrir
horð og gera vígsluheitið svo hált, að hver geti túlkað eftir
geðþótta sínum, hvað í því felst. Eða hvað munu þýzkir kirkju-
menn segja?
Játningarnar hafa sannarlega verið teknar fram á undanföm-
um árum. Þær hafa á hættulegum örlagatímum reynzt kirkj-
unni annað en böglað roð fyrir brjósti og einstaklingnum annað
en erfiður ábagg.i samvizkunnar. Þær hafa þvert á móti orðið
samvizku einstaklinganna ómetanleg hjálp. Vér mættum gefa
gaum að reynslu þeirra, sem barizt hafa í fylkingu kristninnar
upp á líf og dauða á liðnum árum. Það hefur reynzt nokkurs
virði að geta skiigreint grundvöll, markmið og kenningu kirkj-
unnar, að geta á grundvelli hlutlægra, lagalega gildra heimilda
og skilrikja rökstutt það, hvers vegna kirkjan getur ekki léð sig
til hvers, sem vera skai, eða einstakir starfsmenn hennar án þess
að svíkja hana og heilög heit vígslu sinnar, án þess að bregðast
þvi trausti, sem kirkjan hefur sýnt þeim og rjúfa hin helgustu
heit, sem þeir hafa sjálfir goldið.
V.
Tímarnir eru viðsjálir, allra veðra von'. Ekkert er nú nauð-
synlegra kristninni í heiminum en að tengsl hinna ýmsu deilda