Víðförli - 01.09.1947, Qupperneq 49

IIVAÐ ER BIBLÍAN?
175
dómshúsinu. Þar leiftra eldingarnar um Sinai. Síðan kemur
öll þessi örlögþrungna saga, sagan um ögun og uppfóstran
þessarar þjóðar, sem Messías skyldi fæðast af. Þar ber mest
á spámönnunum. Ahir benda þeir til Iirists og frá þeim
öllum falla ljósbrot yfir mynd hans. Þannig lykst G. t. um
Krist eins og lifandi umgjörð og bakgrunnur. Það gefur
ekki aðeins hugmynd um þann heim, sem hann fæddist
til, heldur líka skuggann af honum sjálfum, já, útlínur
sjálfrar myndar hans. G. t. er líkt málverki, þar sem sjálfa
hina mildu meginmynd vantar enn. I miðið er aðeins stór
eyða, sem sýnir ummörk Mannssonarins og kirkju hans.
N. t. fyllir þessa eyðu. — Þessi líking getur e. t. v. hjálpað
til að skilja, hvers vegna G. t. er ómissandi og raunveruleg-
ur boðskapur frá Guði sjálfum, enda þótt það sé ekki sam-
bærilegt við N. t. Það er munur á bakgrunni og myndinni
sjálfri. Þetta getur líka hjálpað til að skýra þau torskildu
atriði, sem fyrir verða. Ef rýnt er í málverk með stækkun-
argleri, kemur í Ijós, að enginn pensildráttur er nákvæm
samsvörun veruleikans. Ekki eitt hár, felling eða hrukka
er dregin af nákvæmni ljósmvndarinnar. Og samt er ekki
að efa, að mynd, sem er máluð af listamanni, er mikhi
auðugri og sannari en Ijósmynd getur nokkru sinni orðið.
Listamaðurinn túlkar persónueinkenni og meginatriði.
Hann handsamar í einni mynd það, sem kemur fram við
ólílcustu tækifæri eða hylst bak við hversdagssvip manns-
ins. Þannig gerir listamaður margfalt raunhæfari, Ijósari
og sannari mynd en mögulegt er með hinni fullkomnustu
Ijósmvndun.
Sama máli gegnir raunar um frásögn í orðum. Sá, sem
sögu segir, er líka listamaður, þótt hann noti orð en ekki
liti. Þegar lýst er einhverju, sem hefur borið við, hentar
ekki altlént að týna ailt til. Það verður að velja og hafna.
I því er einmitt listin fólgin að ná því, sem. máli skiptir,
taka meginatriði og einkennisdrætti og skipa efninu þann-
ig, að úr verði mynd, sem sé bæði lifandi og sönn. Og sönn