Jólablað barnanna - 01.12.1948, Blaðsíða 4

4
JÓLABLAÐ BARNANNA
Jólin eru þá komin, hugsaði ég með mér, þegar
ég kom inn í baðstofuna. Hún var öll þvegin hátt
og lágt, og lampinn dreginn miklu hærra upp, en
venja var — það var svo hátíðlegt — og svo loguðu
kerti á báðum borðunum. Þetta var nú í frambað-
stofunni, en innri baðstofan var lokuð, og enginn
fékk að koma þangað inn. Þar var systir mín inni,
sem var tíu árum eldri en ég, eitthvað að útbúa.
Ég hafði eitthvert veður af því, að það væri jóla-
tré, en jólatré hafði ég ekki séð fyrr, vissi aðeins,
að það var eitthvað, sem ástæða var til að hlakka
til að sjá. Enginn maður var í frambaðstofunni, og
ég fór því út í snjóhúsið mitt, þaðan sem ég var
kominn. Þar var allt eins og ég skildi við það,
en nú fannst mér þar þó orðið jólalegt líka.
Þetta hús byggði ég í skafli fyrir sunnan bæinn
á Þorláksmessudag. Snjór var ]rá mikill fallinn fyrir
nokkrum dögum, og faðir minn hafði kennt mér
að byggja snjóhús og hjálpað mér að nokkru tií
þess. Það var hlaðið í hring úr stórunr snjóhnaus-
um, og í tveggja feta hæð voru hringarnir látnir
fara að dragast að sér, þar til þeir luktust að ofan.
Svona saeði pabbi að Grænlendingar bygeðu.
Nú var borið mikið af snjó utan á húsið, og síðan
hellt vatni í um kvöldið. Það fraus svo í snjónum
um nóttina, og húsið varð við það miklu sterkara.
Ég hafði orðið að hlaupa frá húsinu, áður en
það var fullgert að innan, af því að ég vildi ekki
missa af því að búa til laufakökur með fólkinu.
Ég var raunar hálfgerður klaufi við útskurðinn,
en hafði þó hug á að búa til sem margbreyttastar
myndir, og svo þegar farið var að steikja frammi
í eldhúsi, þá þurfti ég að koma mínum kökum
undireins að. Ég þóttist eiga þær sjálfur, enda kærði
enginn sig um þær, svo viðvaningslega gerðar, því
að margir voru snillingar í útskurði og mikil
keppni. Stóð hver upp með sinn hlemm, þegar hann
var búinn að skera og bar sig saman við hina.
En nú var ég úti í húsi að laga það til, sléttr
veggina og útbúa snjósæti, en stól hafði ég fengið
lánaðan fyrir borð, og svo var ég búinn að fá jóla-
kertin mín fyrirfram og bræddi þau bæði niður á
stólrandirnar.
Mér þótti fjarska gaman úti í snjóhúsinu, en þó
var ég alltaf með hugann við jólatréð. Ætli það
fari ekki að verða tilbúið? Og svo skreið ég út um
dyrnar á snjóhúsinu og fór inn í bæ.
Nú var búið að bera inn jólamat fólksins, það
var kúfaður diskur fyrir hvern. Karlmennirnir
fengu, meðal annars, tvo magála og sjö laufakökur,
og kvenfólkið einn magál og fimm laufakökur, og
svo fengu þeir þrjú kerti og þær tvö kerti hver.
Þetta treindi svo hver sér eftir því sem honum
leizt, sumir áttu magálsbita og kertisstúf fram á
þorra. En lítið var smakkað á þessu jólanóttina,
því að fó!kinu var líka ætlaður annar matur inni
í innristofu. Þar áttu allir að borða saman við eitt
borð til hátíðabrigðis.
Nú fór ég að kalla á systur niína, og hún lofaði
að opna eftir hálftíma. Ég fór þá fram í búr að bera
mig upp undan hve seint þetta gengi, og svo herj-