Jólablað barnanna - 01.12.1948, Blaðsíða 5

JÓLABLAÐ BARNANNA
5
aði ég út þriðja kertið', ég átti að iá jatnmörg og
karlmennirnir, fannst mér, og tvær laufakökur, og
hélt út í snjóhús með þetta. Þar bjó ég til skáp í
vegginn, og geymdi þar kertið og aðra kökuna, en
hinni hafði ég lokið meðan ég var að búa til skip-
inn.
Nú var kallað á mig, og ég gegndi. Það var systir
mín. Hún gægðist inn um dyrnar eða gatið á snjó-
húsinu og sagði mér, að nú mætti ég konra.
Ég ætlaði strax að hlaupa, en liana langaði til
að líta á húsið hjá mér. ,,Anzi er það laglegt," sagði
hún, „en þú hefðir átt að hafa það stærra, svo að ég
hefði getað átt það með þér.“ ,,Já, ég get þá byggt
við það,“ sagði ég, „annars komumst við hér bæði
fyrir, og ég ætla að bjóða þér hingað annað kvöld,
það getur þá líka skeð, að ég verði búinn að byggja
við það.“ Og svo skreið ég út.
Fleiri voru forvitnir að sjá jólatréð en ég. Siggi
vinnumaður var að gægjast inn um skráargatið,
þegar við komum í frambaðstofuna.
Nú var sagt, að ég væri kominn, og pabbi opnaði
stofuna.
Þarna stóð þá jólatréð! Ljómandi var það fallegt,,
gi'æna tréð, með öllum, marglitu kertunum loganöi
og svo allskonar skrauti. Sunrt voru hjartapokar
allavega stykkjóttir á litinn, og í Jreirn voru rúsínur,
svo voru kramarahús, rauð, blá og græn með grá-
fíkjum, körfur með brjóstsykri og fleira sælgæti.
Þetta átti ég að eiga, en systir mín hvíslaði að mér,
að ég ætti að gefa fólkinu nreð mér, sitt lrylkið
hverjum. Svo lréngu Jrarna líka sérstakar jólagjafir.
Frá nrömnru var rósóttur kaffibolli, frá pabba
pennastöng og reglustika, senr hann hafði sjálfur
snríðað, og frá systur minni mappa nreð tíu bréfs-
efnum, ein spil og blár og rauður blýantur. Ég
var auðvitað í sjöunda himni. Svona skraut hafði
ég ekki þekkt fyrr, og nú fór ég að þakka fyrir
gjafirnar og svo að gefa vinnufólkinu, og það kyssti
mig allt sanran fyrir. Allir glöddust yfir jólatrénu
og öllum þótti svo ósköjr vænt um mig.
En þegar glaumurinn og gleðitr stóðu sem liæst,
var borið inn rjúkandi hangikjötið á stóru fati.
og nú áttu allir að fara að borða.
Listmálari í Ameríku sagði þannig frá aíreks-
verkum sínum: „Einu sinni nrálaði ég hund svo
náttúrlega, að hann fékk lrundapestina mánuði
eftir að ég var búinn að búa hann tii. Einnig málaði
ég ölflösku. Svo vel gerði ég það, að tappinn sprakk
í háaloft, rétt þegar ég var að enda við hana. —
Þegar ég var búinn að gifta nrig, þá málaði ég mynd
af fyrsta barninu okkar. Hún var svo Ijós og lif-
andi, að barnið hágrét, og konan mín flengdi Jrað,
áður en lrún tók eftir að það var mynd.“
★
Kona átti tvær litlar dætur, sem lágu í misling-
um. Hún skrifaði ganralli og reyndri konu, og bað
hana um ráð við veikinni. Gamla konan sktifaði
óðara og gaf ráð, en hún þurfti einnig að skrifa
annarri konu, sem hafði spurt hvernig hún ætti að
fara nreð agúrkur. Nú vildi svo óheppilega til, að
konan fór bréfavillt, og fékk því móðir telpnanna
þessi ráð: „Leggið þær í edik. Sjóðið þær í þrjár
klukkustundir. Saltið þær svo rækilega, og eftir
nokkra daga verða þær orðnar góðar.“
★
Dómarinn: Hvaða sönnun hafið þér fyrir því,
að maðurinn hafi verið drukkinn?"
Vitnið: „Hann fór með hjólhestinn sinn í læk-
inn til að brynna honum.“