Freyja - 01.07.1905, Síða 8

298.
FREYJA
VII. 12
,,Er þa5 allt hans vegna, Nora?“ spuröi ég. ,,Já, barn
allt“. ,,Ó hvaö mér þykir vænt um, “ sagði ég og dansaöi af
gleöi. En svo dró Nora mig frá glugganum og ég grét af gremju.
Seint um kvöldið setti mamma mig í kjöltu sína og sagði mér
að majórinn vœri alfarinn til himna. Þann stað hafði ég oft
heyrt nefndan. Þaðan var mér sagt að ég hefði komið og þaðan
áttu tvíburarnir að hafa komið líka. Himinn var góður staður og
hafði nú tvöfallt aðdráttarafl fvrir mig síðan majórinn minn fór
þangað. En þó var eitt í öllu þessu sem ,mér ekki geðjaðist að
,,Fæ ég þá aldrei að sjá hann aftur, mamma ?“ sagði ég“.
,,Nei, aldrei, Rhodamín“.
,,En er himininn ekki ,,barna heimili“ mamma? majórinn
getur ekki verið ánœgður þar“.
,,Majórinn er þangað kominn til að verða barn í annað sinn, “
sagði mamrna og stundi við. Svo fékk hún mér ofurlítinn stokk,
klæddan að útan með bláu flaugeli. I stokknum var ofurlítið
vasaúr—það minnsta, sem ég hefi séð, cg undir því stjarna, alsett
bláum steinum. Það var hið síðasta sem majórinn keypti áður
enn hann fór til hiinins.
Börnin mín góð : Af þessari sögu má ýmislegt læra, en
sérstaklega er það þó eitt, sem ég vildi benda ykkur á. Mamma
Rhodu litlu minntist á hvað æfi majórsins hefði verið einmanaleg
í 20 ár. Þegar hann Væmi heim yrðu þau hugsa betur itm hann.
I tuttugu ár höfðu þau og aðrir haft tíma og tækifæri til að hugsa
um ekkjumanninn, til að sýna honum hluttekning í einverunni.
En þeim datt það ekki í hug fyr en þetta, og þá var það um sein-
an. Geymið aldrei kærleiksverkin, sem þér getið gjört í dag, til
morguns, því þá getur það verið orðið um seinan að. vinna þau.
Geymið aldrei kærleiksverkin eða hluttekninguna til morguns,
sem þið getið sýnt eða gjört í dag, því þá getur það verið orðið um
seinan. Minnisvarðarnir sem látnir eru oft og einatt yfir leiði
inna framliðnu, draga ekkert úr sviða hjarta sáranna, sem oft og
inatt dró þá hina sömu tildauða.