Freyja - 01.11.1905, Blaðsíða 2

74
FREYJA
VIII. 4.
hjálpa henni’ að verjast voða,
vegi hennar fegra og bæta,
láttu’ hann vera ljós á vegi,
lampa fóta vinu minnar,
sendu henni sólarinnar
sumardögg á hverjum degi.
Vinu mína virztu hugga,
vera má hún þurfi’ að líða —
árdagsröðuls blikið blíða
breiddu’ á hennar sálarglugga.
Láttu son þinn, Sírak hugga
sálu elsku vinu minnar,
sviptu blæjum sorgarinnar
sjálfur burt frá hennar glugga.
Ljúfi faðir, ljá mér eyra,
Ijáðu eyra bænum mínum!
Bœnirnar frá börnum þínum
bið ég, guð minn, þig að heyra,
hafðu guð minn, hreint þitt eyra,
hlustaðu á vinu mína,
biðji hún um blessun þína
bið ég, guð minn, þig að heyra.
Þegar lífsins dagar dvína
dauðinn henni takmark setur,
láttu sælan sankti Pétur
sýna henni dyrnar þínar.
Leita að hennar langa nafni,
letrað nafnið gullnum stöfum
finna og segja: Fá við höfum
fegri nöfn í okkar safni.
Guð, tilþinnar hœgri handar
haföu elsku vinu mína,
þar sem raddir Braga brína
Breiðfjörð, Jón og fleiri landar. -
Hátt og vel með helgum öndum
hefjast láttu vinu mína,
láttu alla þjóna þína
þjóna henni á sólarlöndum.
V.
BónorÖ.
Unn þú án afláts
elsku vina,
vini þínum
og vandamanni,
láttu biffröst
brúna þinna
hefja samgöngur
sálna okkar.
Ast þín er ilmur
ándlegs gróðurs,
þú ert sólarblóm
sálar minnar,
vil ég þig festa
vinstra megin
blóm, við barm minn
á brúðkaupsdegi.
VI.
TlálfkveÖin vísa.
Þú veist ekki enn hve mitt hjarta
er heitt
né hvernig ég er inn við beinið,
því ástina til þín fær allsekki neitt
þér auglýst—já það er nú meinið.
Ó, hversu ég elska þig, elskan
mín góð,
með orðum ég má ekki lýsa,
en þess vegna yrki’ ég um þig
ástin mín ljóð,
sem að eins er hálfkveðin vísa.