Freyja - 01.07.1906, Blaðsíða 9

Freyja - 01.07.1906, Blaðsíða 9
VIII. 12. FREYJA 281 og raöaöi sér kringum borðið, sem skreytt var allra handa blómum, ýmist gróðursettum i allskonar krukkum, eða þá blómvöndum, sem settir voru í vatn, svo þeir héldi sér sem lengst. í borðsalshliðunum voru stórir gluggar, sem renna mátti fram og aftur þar til borösalur- inn varð likari laufskála en inmiluktu húsi, því utan við teygöu vafu- ingsblóm sig utan yið gluggana og huldu þá að mestu. Þetta kvöld var hljótt í þessu nýja heimkynni. Hjörtu innbúa þess voru hljóð, vegna gleðinnar scm fyliti þau nú og á.byrgðarinnar sem stærri skyldur lögðu þeim á herðar—skyldur, sem þeir fundu meira til af því engin ytri bond þrengdu þeim til að fullnægja þessum skyidum. Þetta fólk var að byggja upp nýtt félagslíf, sem verða skyldi fyrirmynd annara i verulegum dvggðum. Hingað til haföi það aðeins dreymt um það, nú átti það að fá veruleikans revnzlu. XXXI. KAPITULI. p- Fimm ár eru liðin síðan vinir vorir fluttu til hins nýja heimilis, Heimili Hildu. Vonir þeirra höfðu flestar ræzt.. Hópurinn hafði stækkað til góðra muna. Margrét hafði fætt Wilbur efnilegan son. Á honum byggöu þau framtiöarvonir sínar, eins og hann fullkomnaði ástarsælu þeirra. Cora hafði og fylgt dæmi hennar aö ööru en því, að það var dóttir, sem Owen vafði upp að brjósti sínu—ímynd þeirra beggja. Sama mátti og segja um þær Edith og Hildu. Og Norman kraup við rúm Imeldu og kyssti son hennar. Börnin döfnuðu vel undir hinni nærgætnu umönnun for- eldranna, þar sem allt hjálnaðist ti1 -^ð p'iöra lifið blessunarríkt fyrir aldna og óborna þar sem öll skilyrði voru við hendina til að gera mæðrunum lífið létt, ög tryggja heilsu börnunum þeirra á, öllum þroskastigum þeirra—jafnvel áðúr en þau sáu ljós heimsins—þar sem engin móðir hafði ástæðu til að andvarpa og óska—„flð' gu<S gcefi, að þetta yrði sitt síðasta barn/e Eins og ástin hafði blessað börn sin—vinina sem byggðu þetta bræðra heimili, þannig blessaðist og efnahagurinn. Allir gjörðu nokkuð, sérhver það sem bezt átti við hann eða hana. Fóstrur—vel vaxnar því starfi—voru fengnar til að annast börnin, svo mæðurnar gætu, þegar fram liðu stundir gefið sig við störfum sínum. Margrét hélt áfram leikaraiðn sinni o. s. frv.

x

Freyja

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Freyja
https://timarit.is/publication/33

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.