Freyja - 01.06.1908, Qupperneq 25

IE5 O -IL\Æ - l'f’ramlh,')
„Þetta var ljóta ræSan, eem æsingamaSurinn hélt i gær-
:morgun» ÞaS er eikiki 4im aiinaS tala® — — fóík t'segir, aS 'þér
-ætliö áö flyja,—-----fegin aö iþað er ósaft. — — Já, látiS reikn-
ingana niína -okki ónáíSa yöur,--------Ég ætk aö haía ofnrlítiö
iheimtóö næstu viku, ög mér þætti svo væn-t um, ef h'aróninn
ivilcK sýna lítiflæfi. -—-— ViljðJ þér miriiiast á þaö fyrir migi? —
— Ó, kærar þakkir. — GÓÖan morgtnV
„Morino greiíi,“ sagSi Felice, og í iþví kom mn áldraöur
aöalsmaöur — maöur, sem átti húsfó er hú'n hjó -í, og um -leiö
sendi'herra -ftalru til St. Pétiursbörgar.
,,Iraö var fallegt af >'Sur, aö sjá mlg á iþessum óskaplfega
tíma. Ég vona ibarónmn neyöiet ;ekki til aö ségja af sér vegna
Iþessara andl-tyggilegn sl-ú'öursagna. — Þór haldiö fekkii? — Þaö
er ágætt.“ Með þ‘að færði hann sig aö glugganum og sagöi.
-,,Hér er gaödómlegt útsyrii, híð fégurs'ta í Róm'áborg. r Ég hef
oft sagt, að ef I- að væri ekki vegna yðat, sky-ldi 'ég útbyggjá
■öllum ÍeignlÍðmn ög i>ú'a her sjálftír. Ó; það minnir mig á
nok’kuð. Ég er orðinn leiður á St. Pétursborg og vildi feginn
iáta senda mig til Parísar. — Ef ég ætti einungis einhvern m.eð-
Jalgangara — þér ætlið að taia við irarÖninn. •— — !Ö> óg ér .yður
inn.iieg<a þakklátur. Ear vel!“
Róma var uppgefin a-f allri þessari hræsnisfuilu og eigin-
Igjörnu hluttekning, og giröm viö þann fer örsakáði hana. En
hún átfi elcki tirrra'nn sinn í J'fetta skifti. ‘Þvi Óðát en greifinn
var íarinn, kallaði frænka hfehtiar i hana. Húti vár nýkomin á
fætur og lá i hægin'das'töl. Á aöra hötid hennar vár spegill, á
hi-na skrína, og i kræklóttn fingtmmm, sfem fálmuðu í skrínunni,
liélt hún á mörgíun hringu'm, og á gulleita úlfnlÍðnúm hafði hún
skrautlegit armband. Við fætur hennar sa't köttur og hékk gylt-
tir kros's á bringutmi á honuil'i í silkibörða, seth haiin h'afði u,ni
hálsinn.
..Loksins ke’murðu þó — já, þú kemur stundúni. Þakk!
Ég hélt þú hefðir getað litið inn til mín í gærkveldi, — ,ég Ýakti
'fram yfir miðnætti/'' sagði gamla konan í kitlandi ásökunarróan.
„Mér var illt í höfðinu og háttaði snémma,“ sagði Róma.
„Ég hef aldrei annað en höifuð'verk — en enginn hugsar úm
'm'g,“ sagði kerling, en Róma gekk að glugganuni og þagöi.