Freyja - 01.06.1908, Qupperneq 26

í82“
FREYJ’A
X. rr-rs
„Ég- býsí viS þ'ú ætlir að lata í-ennan mann koma, þvert:
ofan í allt, sem ég hefi sagt,“' sagði kerling.
„Hann kemtfr í tfág — líklega bráh*um.“"
„Einmitt þaS. ÞaS er ,svo sem til lítils aS ráöleggja eða
s'egja nokkuS. Ekki veit ég hvað ætlar aö' verSa úr þessarr
kynslóð. Þegar ég var ung, hefði slífcmn manni ekki verið
hleypt ínn í hús hjá heiðarfegn fóTki. Hann hefði verið hneppt-
ur í fangelsi í stað þet-s að sitja fyrír hjá upperdisbarni' innan-
r i ki smálaráðg j a f an s
„Ég ætlaði að spyrja þig nokkurra spurninga, frænka mín,“
sag’ði Róma.
„Vertu þá fljót, því nú kemur höfuðið á mér eins og vant
er; hvar er Natalina
„Var nokkurt siunclurlyndi' milli' föður míns og föreldra
hans, áður en hánn' fór í útfegð ?“
„Auðvitáð' efckí. Hver segir það hafi verið? Súndurlyndi
— ekki nenta það ! För hanis eyðilagði föður hans, og móðir
lians lokaðí kastalanum alveg" upp eftir það, þar til hún dó.
Fáðu.mér lyktarsaltið mitt, Natalina!“
„Sérhver maður ætti að hafa rétt til að fylgjá skoðiunum
FÍnum.“
„Rétt! Vitleysa. Rétt til að eyðíleggja fjölskyldu sína og
ættarnafn — því hann var eínbírnx—, og láta fasteignimar fara.
í hundána!“
„Fóru þæf ekki í baróninn?“ sagði Róma glettnislega.
„Skammastu þín ekiki, að snúa út úr fyrír mér — og gjöra
gys að baróninum — velgjörðamanní þínum? En ég get ekki
íiugsað til föðUr þíns — manns, sem sólundar eígrium sínum,
kastar tigrt sinrti og yfirgefur sitt eigið hold og blóð — og fyrir
hvaö í“
„Fíklega larid sítt og þjóð."
„Faftd sitt og þjóð! — Vitieysa. Fyrir eigíngírní, til að
seðja iheimskulega sjálfsdýrkun. Farðu! Höfuðið á mér er
að ldofna. Hversvegna kemurðu ekki með lyktarsaltið rnitt og
sessuna handa kettimum, Natalína?"
Róma fór, en heyrði álengdar jögun frænku sinnar. Niðri
í verkstofunni fagnaði hundurinn hennar komu hennar, en