Freyja - 01.06.1908, Qupperneq 29

X. lfl-12.
FR'E’YjA
2S5
ar, og Þó griðastaöiur allra oísóttra matiua, — þangað flýja út-
ilag-ar allra evrópiskra þjóSa, máske glæpamenn líka, því of-
:sóktir menn dga maxga félaga af .ýmsu tagi, og þeir draga sig
sanian, ekld vegna glæpanna, héldur vegna þfess, aö þeir eru of-
:sóktir,"“
„Þer áltuS þar 'heinTa?“ sagðl Róma —„J'á,“ svaraöi RossL
—,Og vinur yöar, RoslseDi?" sagöi Róma og lei.t út um glugg-
ann. -— ,,Já, þegar ég fyrst 'kyimtist honum, ‘bjó hann þa'r í húsi,
:sem sneri nor.gur. Fj'rir framan taö var pallur og oíuriítill
*rjágai®ur."“
Róma hafSi vertð ab þerra litigurna á svampi, og svamp-
urinn datt ná á gólfi.S án þ'es's hún tæki eftir |þvl. Nú tók hún
.tennt verkfæri og stóf af leirmyndinni: ,,Snúiö ySur ofurlítiö
meira hinga®i,“ sagói hún. „Hafdiö þér aS vinur yöar haf-i
ibreytt rétt meö þ ví að yfirgefa foreldra sína á ítalíta. Haldið
þér eldd, aö hann hafi lagt hærttr fööur síns með sorg í gröf-
ina?“ bætti hún við.
„Jiú, ég býst viö því. Og vinur minn sagði, aö hann hefði
bölvað sér og bannað sér að kaUa stg föður sinn. Sarnt mátti
hann aldrei heyra gamla manninum andmælt. ,Hann er faðir
aninn, og það er nógt, sagði hann.“
„Hvaða vitleysa — en móðir hans?“
„Það var enn þá sorgiegra. í fyrstu og lengi vel grát-
bændi hún hann aS boma lieim. Hann elskaSi • hana, en gat
ekki orSiS viS bænum hennar.“
„Svo hún sá hann aldrei framar?"
„Nei, og þó tilbaS hann hana. ,Mæður! ef þiS einungis
þekktuS vald ySar yfir sonunt yðarl Guð miskunni sig yíir
móðurlauisu aumingjana,' sagði hanu oft.“
„Var — hann giftur?" spurSi Róma í klökkum róm,
„Já. Ivonan hans var ensk, og næstum eins mikill einstæð-
ingur og hann.“
„SnúiS yður vitund rneira að gfugganum •— — — þetta er
gott. Vissi hún hver hann var?“
„Það vissi enginn. Við í Soho Square þekktum hann ein-
ungis sem fátækan lækni.“
„Voru þ'au ánægS?“