Freyja - 01.09.1909, Síða 11

XII. i.
FREYJA
34
hæfl þitt var ó ifsik.mlegt, þi3 si é^ strax áeftir þó ög væri ein-
ungis barn að aldri. En þegar hjarta mitt vnkir'.ði.1'—hör sneri
hún sér undan, ,,En þegar ástin kailaði vaknaði ég upp af vond-
um draumi ti 1 að flnna mig háða manni sem var 30 árumr eidri
—bundna ástlausu og iagalausu bandi eiuungis til að fullnægja
drambi mínu og drotnunargirni. En ástin sópar öllum slíkum
sjónvillum brótt. Nú Jangar mig einungis til að vera góð kona,
hversu fátæk og Htilmótleg sem ög kann að verða. Leyf mér það.
Taktu hann ekki frá mér. Ó taktu hann ekki frá mér,“
Hún stamaði fram seinustu orðin og spratt svo upp eins og
hún alt í einu áttaði sig á því, hvað hún hefði verið að gjöra. „En
hver heimskingi ég er! Hvað skyldir þú næst geta sagt honunF“
sagði hún gremjulega,
„Að öll sanngirni mæli með því að þú sért mín.“
„Seg það þá. Það yrðu bara þín orð á móti mínum og hann
myndi kasta lýgi þinni í nasir þér.“
,,í því tilfelli neyðist ég til að skora hann á hólm.“
„líóma hló kuldalega. „Einvígi cr glæpur og þú yrðir að af-
sala embætti þínu áður og eiga það á hættu. að sæta hegningu í ti 1 ■
bót fyrir lagabrot.“
„Egmun hætta því sé tilflnningum mínum þannig misboðið."
„En Rossi berst aldrei, það er gagnstætt skoðunum hans.“
,,í því tilfelli gæti hann aldrei látið sjásig á Ítalíu. En treystu
því ekki, barn. Sá maður sem fréttir að unnusta hans sé leynilega
öðrum gefin annaðhvort trúir því eða ekki. I fyrra tilfellinu hætt-
ir hann gjörsainlega við hana, í því síðara berst hann upp á líf og
dauðn fyrir lieiðri sínum og hennar, ef hann er nokkur maður.“
Róma var sezt á lá-stólinn og huldi nú andlitið í höndum sér.
„Heflr þú athugað þetta, barn? Berjist Rossi, liættir hann lífi
sínu í fullu trausti á sannindj sögu þinnar. Ætlar þú að láta
hann gjöra það?“
„Það var stein hljóð.
„Særist hann, verður það fyrir lýgi þína. Srnri hann andstæð-
ing sinn, verður það fyrir sömu lýgina. Drepi hann mig, verður
hann að flýja Italíu og er þá starfi hans hér loldð. Sé hann eiun
líður lionurn illa. Sértu með honum, líður ykkur báðum illa af
því að á milli ykkarstendur launmál og lýgi. Þú verður á nál-
um, lirædd um ;.ð hvfsla því að honum sofandi, <>g loks fer þú að
iötta því af samvizku þinni og segir honum alt, og á svipstundu
hrynur sá guð, sem hann hefir dýrkað, Hann er orðinn morðingi